ಸರ್ವಜ್ಞ ತ್ರಿಪದಿಗಳು (951-1000)

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 951 :

ಆದಿಯಲಿ ಜಿನನಿಲ್ಲ । ವೇದದಲಿ ಹುಸಿಯಿಲ್ಲ ।

ವಾದದಿಂದಾವ ಧನವಿಲ್ಲ ಸ್ವರ್ಗದಿ ।

ಮಾದಿಗರೆ ಇಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 952 :

ಚೆಲುವನಾದಡದೇನು । ಬಲವಂತನಾಗೇನು।

ಕುಲವೀರನಾಗಿ ಫಲವೇನು? ಮಹಲಕ್ಷ್ಮಿ ।

ತೊಲಗಿ ಹೋಗಿರಲು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 953 :

ಸಂತೆ ಸಾಲಕೆ ಹೊಲ್ಲ । ಕೊಂತ ಡೊಂಕಲು ಹೊಲ್ಲ ।

ಬೊಂತೆ ಹಚ್ಚಡವ ಹೊದೆ ಹೊಲ್ಲ ಆಗಲುಂ ।

ಚಿಂತೆಯೇ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 954 :

ಯತಿಯ ತಪಗಳು ಕೆಡುಗು । ಪತಿಯ ಪ್ರೇಮವು ಕೆಡುಗು ।

ಸ್ಥಿತಿವಂತರು ಮತಿ ಕೆಡಗು ।

ರತಿದೇವಿ ಶ್ರುತಿಯ ಕೇಳಿದರೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 955 :

ಒಳಗೊಂದು ಕೋರುವನು। ಹೊರಗೊಂದು ತೋರುವನು।

ಕೆಳಗೆಂದು ಬೀಳ, ಹಾರುವನ, ಸರ್ಪನ ।

ಸುಳುಹು ಬೇಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 956 :

ದ್ವಿಜನಿಮ್ಮೆ ಜನಿಸಿ ತಾ । ನಜನಂತೆ ಜಿಗಿಯುವನು ।

ದ್ವಿಜನೆಲ್ಲರಂತೆ ಮದಡನಿರೆ, ಋಜುವಿಂ ।

ದ್ವಿಜತಾನಹನು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 957 :

ಆಸನವು ದೃಢವಾಗಿ । ನಾಶಿಕಾಗ್ರದಿ ದಿಟ್ಟು ।

ಸೂಸವ ಮನವ ಫನದಲಿರಿಸಿದನು ಜಗ ।

ದೀಶ ತಾನಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 958 :

ಆಕಾಶಪಥ ಮೀರಿ, ದೇಕವಸ್ತುವ ತಿಳಿದು

ಸಾಕಾರವಳಿದು ನಿಜವಾದ ಐಕ್ಯಂಗೆ

ಏಕತ್ರ ನೋಡು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 959 :

ತನ್ನ ನೋಡಲಿಯೆಂದು | ಕನ್ನಡಿ ಕರೆವುದೇ

ತನ್ನಲ್ಲಿ ಜ್ಞಾನ ಉದಿಸಿದ – ಮಹತುಮನು

ಕನ್ನಡಿಯಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 960 :

ಉಡುಹೀನ ಮೂಡಲುಂ । ನುಡಿಹೇನ ಬಡವಲುಂ ।

ಕಡುಕೋಪದವರು ಪಡುವಲಲಿ ತೆಂಕಲೊಳು ।

ಸಡಗರದಲಿಹರು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 961 :

ಕಾಯಿಗೆ ಕರಿಯೆಂಬ। ಕೋಳಿಗೆ ಚೋರೆಂಬ ।

ಮಾಯದ ಮಕ್ಕಳುಡು ಎಂಬ ತಿಗಳರ।

ಗಾಳಿ ಬೇಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 962 :

ಬಡವನಿದ್ದುದನಾಡೆ । ಕಡೆಗೆ ಪೋಗೆಂಬುವರು ।

ಒಡವೆಯುಳ್ಳವರು ಸುಡುಗಾಡೆ ನಂಡಿದರೂ ।

ಪೊಡವಿಯೊಳಗಧಿಕ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 963 :

ತಾಯ ಮುಂದಣ ಶಿಶುವ । ತಾಯಗನಲಿ ಕೊಲುವ ।

ಸಾಯಲದರಮ್ಮನನು ಕೊಲುವನುಂ ತನ್ನ ।

ತಾಯ ಕೊಂದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 964 :

ಇಂಬಿನ ಮನೆ ಲೇಸು। ಶಂಭುವಿನ ದಯೆ ಲೇಸು।

ನಂಬುಗೆಯನೇವ ನೃಪ ಲೇಸು, ಕೆರೆ ಬಾವಿ।

ತುಂಬಿರಲು ಲೇಸು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 965 :

ಉತ್ತಮರು ಎಂಬುವರು । ಸತ್ಯದಲಿ ನಡೆಯುವರು ।

ಉತ್ತಮರು ಅಧಮರೆನಬೇಡ ಅವರೊಂದು ।

ಮುತ್ತಿನಂತಿಹರು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 966 :

ಒಚ್ಚೊತ್ತು ಉಂಬುವದು । ಕಿಚ್ಚತಾ ಕಾಯುವದು ।

ಬೆಚ್ಚನಾ ಠಾವಿಲೋಗಿದರೆ ವೈದ್ಯನಾ ।

ಕಿಚ್ಚಲಿಕ್ಕೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 967 :

ಬಗೆಬಗೆಯ ಭೋಗವಿರೆ । ನಗುತಿಹರು ಸತಿ ಸುತರು ।

ನಗೆ ಹೋಗಿ ಹೋಗೆಯು ಬರಲವರು, ಅಡವಿಯಲಿ ।

ಒಗೆದು ಬರುತಿಹರು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 968 :

ಅಸಿಗಲ್ಲು ಅಡಿಯಾಗಿ ಮಸಗಲ್ಲು ಮೇಲಾಗಿ।

ಗಸಗಸನೆ ಅರೆವ ಅಕ್ಕನ ಮೋಣಿನ ।

ಕುಶಲವನು ನೋಡ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 969 :

ಗಿಡ್ಡ ಹೆಂಡತಿ ಲೇಸು । ಮಡ್ಡಿ ಕುದುರೆಗೆ ಲೇಸು ।

ಬಡ್ಡಿಯಾ ಸಾಲ ಕೊಡಲೇಸು ಹಿರಿಯರಿಗೆ ।

ಗಡ್ಡ ಲೇಸೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 970 :

ಸಾಲವನು ತರುವಾಗ । ಹಾಲು ಬೋನುಂಡಂತೆ ।

ಸಾಲಿಗನು ಬಂದು ಕೇಳಿದರೆ

ಕುಂಡಿಗೆ ಚೇಳು ಕಡಿದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 971 :

ಅವಯವಗಳೆಲ್ಲರಿಗೆ । ಸಮನಾಗಿ ಇರುತಿರಲು ।

ಭವಿ-ಭಕ್ತ-ಶ್ವಪಚ-ಶೂದ್ರರಿವರಿಂತೆಂಬ ।

ಕುಲವೆತ್ತಣದು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 972 :

ಈಶತ್ರವಿಲ್ಲದಲೆ ಈಶ್ವರನು ಎನಿಸಿಹನೆ ?

ಈಶನಾನೀಶನೇನಬೇಡ , ಜಗದಿ ಮಾ

ನೀಶನೇ ಈಶ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 973 :

ಸೃಷ್ಟಿಯನು ಆಳುವಗೆ । ಹುಟ್ಟಿಹನು ಮಗನೊಬ್ಬ।

ಅಟ್ಟೆಯದು ಬೇರೆ,ತಲೆ ಬೇರೆ, ಅವನಿಗೆ।

ಕೊಟ್ಟ ವರ ಬೇರೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 974 :

ಅಪಮಾನದೂಟದಿಂದುಪವಾಸವಿರಲೇಸು

ನೃಪನೆಯ್ದೆ ಬಡಿವ ಒಡ್ಡೋಲಗದಿಂದವೆ

ತಪವು ಲೇಸೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 975 :

ಹತ್ತು ಸಾವಿರ ಕಣ್ಣು । ಕತ್ತಿನಲಿ ಕಿರಿಬಾಲ ।

ತುತ್ತನೇ ಹಿಡಿದು ತರುತಿಹದು ಕವಿಗಳಿದ ।

ರರ್ಥವೇನು ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 976 :

ಉಣ್ಣೆ ಕೆಚ್ಚಲೊಳಿರ್ದು। ಉಣ್ಣದದು ನೊರೆವಾಲ।

ಪುಣ್ಯವ ಮಾಡಿ ಉಣಲೊಲ್ಲದವನಿರವು।

ಉಣ್ಣೆಗು ಕಷ್ಟ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 977 :

ಅಕ್ಕರವೀ ಲೆಕ್ಕವು । ತರ್ಕಕ್ಕೆ ಗಣಿತಕ್ಕೆ

ಮಿಕ್ಕ ಓದುಗಳು ತಿರಿಕೆಗೆ – ಮೋಕ್ಷಕಾ

ರಕ್ಕರವೆ ಸಾಕು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 978 :

ಇರಿದರೆಯು ಏರಿಲ್ಲ ।

ಹರಿದರೆಯು ಸೀಳಿಲ್ಲ ತಿರಗೊಳಕೊಂಡು ಋಣವಿಲ್ಲ ಕವಿಗಳಲಿ ।

ಅರಿದಿರಿದ ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 979 :

ಕಳ್ಳಿ ನಾರಿಗೆ ಹೊಲ್ಲ । ಮುಳ್ಳು ಕಾಲಿಗೆ ಹೊಲ್ಲ ।

ಕೊಳ್ಳಿ ಬೆಳಕಿನೊಳು ಉಣಹೊಲ್ಲ, ಬಡವ ತಾ ।

ಸುಳ್ಳಾಡ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 980 :

ಮುಂಗುರುಳು ಪಿಡಿದಾಡಿ। ಭಂಗಿಸುತ ಕವಿಕವಿದು।

ರಂಗುದುಟಿಗಳನು ಕಚ್ಚಿದರೆ ಪದ್ಮಿನಿಯು।

ಸಂಗವನು ಬಿಡಳು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 981 :

ಎಲ್ಲರೂ ಶಿವನೆಂದ । ರೆಲ್ಲಿಹುದು ಭಯವಯ್ಯಾ ।

ಎಲ್ಲರೂ ಶಿವನ ನೆನೆಯುವಡೆ ಕೈಲಾಸ ।

ಎಲ್ಲಿಯೇ ಇಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 982 :

ಧನಕನಕವುಳ್ಳವನ-ದಿನಕರನ ವೋಲಕ್ಕು ।

ಧನಕನಕ ಹೋದ ಮರುದಿನವೆ ಹಾಳೂರು

ಶುನಕನಂತಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 983 :

ಕಡುಭಕ್ತನಾಗಲೀ । ಜಡೆಧಾರಿಯಾಗಲೀ ।

ನದೆವ ವೃತ್ತಿಯಲಿ ನದೆಯದೊಡೆ ಆ ಭಕ್ತಿ ।

ಹೊದೆವ ಶಂಖೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 984 :

ಕನ್ಯೆಕ್ಕೆ ಗುರು ಬರಲು । ಚನ್ನಾಗಿ ಮಳೆಯಕ್ಕು ।

ಚನ್ನಾಗಿ ಪಶುವು ಕರೆಯಕ್ಕು ಮಂಡನದ ।

ಕನ್ಯೆಯರು ಅಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 985 :

ಹತ್ತು ಸಾವಿರ ಕಣ್ಣು । ನೆತ್ತಿಯಲಿ ಬಾಲವು ।

ಹತ್ತೆಂಟು ಮಿಕವ ಹಿಡಿಯುವದು

ಕವಿಗಳಿದರರ್ಥವನು ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 986 :

ಎಂಜಲು ಶೌಚವು | ಸಂಜೆಯೆಂದೆನ ಬೇಡ

ಕುಂಜರ ವನವ ನೆನೆವಂತೆ – ಬಿಡದೆ ನಿ

ರಂಜನನ ನೆನೆಯ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 987 :

ಎಂತು ತಪಸಿಗಳಂತೆ । ನಿಂತಫಲಜೀವಿಗಳು ।

ಜಂತುವಲ್ಲೆಂದು ಜಿನ ತಿಂದು ಮತ್ತದನು ।

ಸಂತೆಯೊಳು ಇಡುವ ಸರ್ವಜ್ಞ||

  ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 9 : ಮೂರ್ಖ

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 988 :

ಬಾಲ್ಯ – ಯೌವನ ಪ್ರೌಢ । ಲೋಲ ಹಲವಾದ ತನು

ಏಳುತ್ತ ಮಡುವುತಿರ ಬೇಡ – ಅನುದಿನವು

ಶೊಲಿಯ ನೆನೆಯ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 989 :

ಕೋಪಕ್ಕ್ ಯಮರಜಬ್ । ಪಾಪಕ್ಕ್ ಜವರಾಜ ।

ಕೋಪ ಪಾಪಗಳ ಆಳಿದಂಗೆ ತಾ ।

ಕೊಪನಾಗಿಹನು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 990 :

ಸಾಲವನು ಮಾಡುವದು । ಹೇಲ ತಾ ಬಳಿಸುವದು ।

ಕಾಲಿನ ಕೆಳಗೆ ಕೆಡಹುವದು ತುತ್ತಿನಾ ।

ಚೀಲ ನೋಡಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 991 :

ಎಂಟೆರಡು ತಲೆಯುಳ್ಳ । ಬಂಟ ರಾವಣ ಕೆಟ್ಟ ।

ತುಂತ ಕೀಚಕನು ಹೊರಹೊಂಟ ಪರಸತಿಯ ।

ನಂಟು ಬೇಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 992 :

ನಿತ್ಯ ನೇಮಗಳೇಕೆ ? ಮತ್ತೆ ಪೂಜೆಗಳೇಕೆ ?

ನೆತ್ತಿ ಬೋಳೇಕೆ ? ಜಡೆಯೇಕೆ ? ವದನದಲಿ

ಸತ್ಯವುಳ್ಳವಗೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 993 :

ಊರೆಲ್ಲ ನೆಂಟರು । ಕೇರಿಯೆಲ್ಲವು ಬಳಗ ।

ಧರಣಿಯಲಿ ಎಲ್ಲ ಕುಲದೈವವಾಗಿನ್ನು ।

ಯಾರನ್ನು ಬಿಡಲಿ ? ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 994 :

ಹರೆಯಲ್ಲಿ ಹಸುರಾಗಿ। ನೆರೆಯಲ್ಲಿ ಕಿಸುವಾಗಿ।

ಸುರರರಿಯದಮೃತವು ನರರಿಂಗೆ ದೊರೆದಿಹುದು।

ಅರಿದರಿದ ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 995 :

ಗಂಡನಿಲ್ಲದ ನಾರಿ। ಮಿಂಡನಿಲ್ಲದ ಸೂಳೆ।

ಬಂಡವಿಲ್ಲದ ಬೇಹಾರ, ಮುದಿನಾಯ ।

ಕುಂಡೆಯಂತಿಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 996 :

ಬರೆವ ಕರಣೀಕನೊಡನೆ । ಹಿರಿದು ಜಗಳವು ಬೇಡ ।

ಗರಗಸದ ಒಡನೆ ಮರನಾಡಿ ತನ್ನತಾ ।

ನಿರಿದುಕೊಂಡಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 997 :

ಮಾಸನೂರ ಬಸವರಸ । ಕೊಸನಿಶನ ಕೇಳಲು

ಕಾಶಿಯೀಶನೊಳು ಪಡೆದ ವರ – ವಧು ನಡುವೆ

ಸೂಸಿತೆಂತಲು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 998 :

ಜ್ಞಾನಿಗೆ ಗುಣ ಲೇಸು। ಮಾನಿನಿಗೆ ಪತಿ ಲೇಸು।

ಸ್ವಾನುಭಾವಿಗಳ ನುಡಿ ಲೇಸು, ಎಲ್ಲಕು ನಿ।

ಧಾನಿಯೆ ಲೇಸು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 999 :

ಗವುಡನೊಳು ಹಗೆತನವು। ಕಿವುಡನೊಳು ಏಕಾಂತ।

ಪ್ರವುಡನೊಳು ಮೂಢನುಪದೇಶ ಹಸಿದೆದ್ದು।

ತವುಡು ತಿಂದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1000 :

ಬಂದವರ ಕರೆಯಿಸನು। ನಿಂದವರ ನುಡಿಯಿಸನು।

ಹಂದಿಯು, ಗಜವು ಒಂದೆಂಬನೋಲಗವು।

ಎಂದಿಗೂ ಬೇಡ ಸರ್ವಜ್ಞ||