ಸರ್ವಜ್ಞನ ತ್ರಿಪದಿಗಳು (901-950)

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 901 :

ಹೆಣ್ಣಿನ ಗುಣವರಿಯೆ। ಕಣ್ಣಿಗದು ಕಾಂಬುದೆ?।

ಸುಣ್ಣದ ಕಲ್ಲಿನೊಳಡಗಿ ಸುಡುಗಿಚ್ಚು।

ತಣ್ಣಗಿದ್ದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 902 :

ಇತ್ತುದನು ಈಯದಗೆ । ಮೃತ್ಯು ಒಲಿಯದೆ ಬಿಡಳು ।

ಹತ್ತಿರ್ದಲಕ್ಶ್ಮಿತೊಲಗಲ್ಕೆ ಮುಂದವನ ।

ತೊತ್ತಾಗೆ ಬರುವ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 903 :

ಭಂಡಿಯಾ ನಡೆಚಂದ । ಮಿಂಡಿಯಾ ನುಡಿ ಚಂದ ।

ಕೊಂಡಿಯನು ಚಂದ ಅರಸಿಂಗೆ ಜಾರೆಗಂ ।

ಮಿಂಡನೇ ಚಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 904 :

ಮಂಡೆಬೋಳಾದೊಡಂ , ದಂಡ ಕೊಲ್ಪಿಡಿದೊಡಂ

ಹೆಂಡತಿಯ ಬಿಟ್ಟು ನಡೆದೊಡಂ , ಗುರುಮುಖವು

ಕಂಡಿಲ್ಲದಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 905 :

ಆಹಾರವುಳ್ಳಲ್ಲಿ ಬೇಹಾರ ಫನವಕ್ಕು ।

ಆಹಾರದೊಳಗ ನರಿಧಿಪ್ಪ ಸೆಟ್ಟಿಗೇ ।

ಬೇಹಾರದಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 906 :

ಉಪ್ಪಿಲ್ಲದೂಟ ಕ । ಣ್ಣೊಪ್ಪವಿಲ್ಲದ ನಾರಿ ।

ತೊಪ್ಪಲಾ ನೀರ ಕೊನೆಗಬ್ಬು

ಇವು ನಾಲ್ಕು ಸಪ್ಪೆ ಕಾಣಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 907 :

ನಿದ್ರೆಯಿಂ ಸುಖವಿಲ್ಲ । ಪದ್ರದಿಂ ಅರಿಯಿಲ್ಲ ಮುಖ

ಮುದ್ರೆಯಿಂದಧಿಕ ಮಾತಿಲ್ಲ ದೈವವುಂ ।

ರುದ್ರನಿಂದಿಲ್ಲ । ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 908 :

ಉತ್ತರೆಯು ಬರದಿಹರೆ । ಹೆತ್ತ ತಾಯ್ತೊರೆದರೆ ।

ಸತ್ಯವಂ ತಪ್ಪಿ ನಡೆದರೀಲೋಕ ವಿ ।

ನ್ನೆತ್ತ ಸೇರುವದು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 909 :

ನೆತ್ತವೂ ಕುತ್ತವೂ । ಹತ್ತದೊಡೆ ಅಳವಲ್ಲ ।

ಕುತ್ತದಿಂ ದೇಹ ಬಡದಕ್ಕು ನತ್ತದಿಂ ।

ಅತ್ತಲೇ ಅಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 910 :

ಹರಿಯ ಉರವನು ಮೆಟ್ಟಿ । ಹರಶಿವನು ಏರಿ

ಸರಸಿಜೋದ್ಭವನ ಮೊಗಗೆಡಿಸಿ ಮೀರಿದಳು ।

ಹಿರಿಯರಿನ್ನಾರು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 911 :

ಬೆಟ್ಟದಂತಾನೆಯದು। ಬಟ್ಟಯಲಿ ಬರೆ ಕಂಡು।

ಕಟ್ಟಿಟ್ಟ ಕಣ್ಣಿ ಹರಿಯಲದು ಕಂಚಿಯನು।

ಮುಟ್ಟಿದುದ ಕಂಡೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 912 :

ದೇಹಿಯನಬೇಡ, ನಿರ್ದೇಹಿ ಜಂಗಮಲಿಂಗ

ದೇಹ ಗುಣದಾಸೆಯಳಿದೊಡೆ ಆತ ನೀರ್ದೇಹಿ

ಕಾಣಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 913 :

ಜೀವ ಜೀವವ ತಿಂದು । ಜೀವಿಗಳ ಹುಟ್ಟಿಸಿರೆ ।

ಸಾವು ಎಲ್ಲಿಹುದು ಸ್ವಾರ್ಥವೆ ಜಗದೊಳಗೆ ।

ಸಾವೆಂದು ತಿಳಿಯೋ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 914 :

ಆನೆ ಮುಕುರದೊಳಡಗಿ। ಭಾನು ಸರಸಿಯೊಳಡಗಿ।

ಆನೆನ್ನ ಗುರುವಿನೊಳಗಡಗಿ ಸಂಸಾರ ।

ತಾನೆತ್ತಣದು? ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 915 :

ಅಲ್ಲಪ್ಪನೂರಲ್ಲಿ। ಬಲ್ಲಪ್ಪ ನಲ್ಲಪ್ಪ।

ಬಲ್ಲಪ್ಪನಿಲ್ಲದೂರಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಪ್ಪ।

ಬಲ್ಲಪ್ಪನಪ್ಪ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 916 :

ತವಕದಾತುರದವಳ । ನವರತಿಯು ಒದಗಿದಳ ।

ಸವಿಮಾತ ಸೊಬಗು ಸುರಿಯುವಾ ಯುತಿಯನು ।

ಅವುಕದವರಾರು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 917 :

ಆಚಾರವಿಹುದೆಂದು । ಲೋಹಗುಂಡಿಗೆ ವಿಡಿದು ।

ಭೂಚರದಿ ಸತ್ತ ನವಿಲುಗರಿಪಿಡಿದಿರಲು ।

ನೀಚರೆನಿಸಿರರೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 918 :

ತೆಂಕಣಕೆ ಮುಗಿಲಡರಿ । ಶಂಕರನೆ ದೆಶ ಮಿಂಚೆ ।

ಪಂಕಜಾರಾತ ಗುಡಿಗೆಟ್ಟ ಮಳೆಯು ತಾ ।

ಭೋಂಕನೇ ಬಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 919 :

ಒಕ್ಕಲಿಲ್ಲದ ಊರು। ಮಕ್ಕಳಿಲ್ಲದ ಮನೆಯು।

ಲೆಕ್ಕವಿಲ್ಲದನ ಬೇಹಾರ, ಇವು ಮೂರು।

ದುಕ್ಕ ಕಾಣಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 920 :

ತಂದೆಗೆ ಗುರುವಿಗೆ । ಒಂದು ಅಂತರವುಂಟು

ತಂದೆ ತೋರಿವನು ಶ್ರೀಗುರುವ – ಗುರುರಾಯ

ಬಂಧನವ ಕಳೆವ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 921 :

ಕುಲವಿಲ್ಲ ಯೋಗಿಗಂ । ಛಲವಿಲ್ಲ ಜ್ಞಾನಿಗಂ ।

ತೊಲೆ ಕಂಭವಿಲ್ಲ ಗಗನಕ್ಕೆ ಸ್ವರ್ಗದಲಿ ।

ಹೊಲಗೇರಿಯಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 922 :

ಎಲ್ಲಿ ನೋಡಿದಡಲ್ಲಿ । ಟೊಳ್ಳು ಜಾಲಿ ಮುಳ್ಳು ।

ಉಳ್ಳವರು ಎಲ್ಲ ಕಿಸವಾಯಿ ಬಡಲಾ ।

ತಳ್ಳಿ ಬೇಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 923 :

ಅಡಿಕೆ ಹಾಕಿದ ಬಾಯಿ । ಕಟಕವಿಲ್ಲದ ಕಿವಿಯು ।

ಒಣಕಿನಾ ಮನಿಯು, ನಿಲುಕದಾ ಫಲಕೆ ನರಿ,

ಮಿಡುಕಿ ಸತ್ತಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 924 :

ಇನ್ನು ಬಲ್ಲರೆ ಕಾಯಿ। ಮುನ್ನೂರ ಅರವತ್ತು।

ಹಣ್ಣು ಹನ್ನೆರಡು ಗೊನೆ ಮೂರು, ತೊಟ್ಟೊಂದು।

ಚೆನ್ನಾಗಿ ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 925 :

ಕಚ್ಚಿದರೆ ಕಚ್ಚುವದು । ಕಿಚ್ಚಲ್ಲ ಚೇಳಲ್ಲ ।

ಆಶ್ಚರ್ಯವಲ್ಲ ಅರಿದಲ್ಲ ಈ ಮಾತು ।

ನಿಚ್ಚಯಂ ಬಲ್ಲೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 926 :

ಹೆರೆಗಳೆಡೆ ಉರಗನನಾ । ಗರಳ ತಾ ತಪ್ಪುವದೆ ।

ಪರತತ್ವಬೋಧೆಯನರಿಯದಾ ಶ್ರವಣರು ।

ಸಿರಿಯ ತೊರೆದರೇನು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 927 :

ಉಣಬಂದ ಜಂಗಮಕೆ ಉಣಬಡಿಸಲೊಲ್ಲದಲೆ

ಉಣದಿಪ್ಪ ಲಿಂಗಕುಣಬಡಿಸಿ ಕೈಮುಗಿವ

ಬಣಗುಗಳ ನೋಡ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 928 :

ಕಾಯವಿಂದ್ರಯದಿಂದ । ಜೀವವಾಯುವಿನಿಂದ ।

ಮಾಯೆಯದು ಬೊಮ್ಮನಿಂದೆಂಬುವಾ ನಾಯ ।

ಬಾಯಿ ನೋಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 929 :

ಗುರುವೆ ನಿಮ್ಮನು ನೆನೆದು। ಉರಿವ ಕಿಚ್ಚನು ಹೊಗಲು ।

ಉರಿ ತಗ್ಗಿ ಉದಕ ಕಂಡಂತೆ ನಿಮ್ಮಯ।

ಕರುಣವುಳ್ಳರಿಗೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 930 :

ಒಂದಾಡ ತಿಂಬಾತ । ಹೊಂದಿದಡೆ ಸ್ವರ್ಗವನು।

ಎಂದೆಂದು ಅಜನ ಕಡಿದು ತಿಂಬ ಕಟಿಗ ತಾ ।

ನಿಂದ್ರನೇಕಾಗ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 931 :

ಇಲ್ಲದಾ ಮಾಯೆಯದು । ಎಲ್ಲಿಂದಲೆನಹದಲೆ ।

ಬಲ್ಲಿತದು ಮಾಯೆಯೆನಬೇಡ ।

ತಿಳಿಯಲ್ಕೆ ಎಲ್ಲಿಹುದು ? ಮಾಯೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 932 :

ಗಣಿಕೆಯ ಮೂಗಿನಲಿ । ಮೊಣಕಾಲ ಹುಟ್ಟಿಹುದು।

ತೃಣನುಂಡು ನೀರನುಣಲೊಲ್ಲದಂತದಕೆ ।

ಎಣಿಕೆಯಿಲ್ಲೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 933 :

ಮುಟ್ಟಿದೆಡರಿಗೆ ಅಭಯ । ಕೊಟ್ಟಾತ ದಾತಾರ ।

ಕೆಟ್ಟ ಕಾರ್ಯವನು ತಿದ್ದಿದರೆ ಅವನೊಂದು ।

ನೆಟ್ಟನೆಯ ದೈವ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 934 :

ಲೆಕ್ಕಕ್ಕೆ ಕಕ್ಕಿಲ್ಲ । ಬೆಕ್ಕಿಗಂ ವ್ರತವಿಲ್ಲ ।

ಸಿಕ್ಕು ಬಂಧನದಿ ಸುಖವಿಲ್ಲ, ನಾರಿಗಂ ।

ಸಿಕ್ಕದವರಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 935 :

ಇದ್ದಲ್ಲಿ ಸಲುವ ಹೋಗಿದ್ದಲ್ಲಿಯೂ ಸಲುವ

ವಿದ್ಯೆಯನು ಬಲ್ಲ ಬಡವ ತಾ ಗಿರಿಯ

ಮೇಲಿದ್ದರೂ ಸಲುವ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 936 :

ಸತ್ಯರಾ ನುಡಿ ತೀರ್ಥ ನಿತ್ಯರಾ ನುಡಿ ತೀರ್ಥ

ಉತ್ತಮರ ಸಂಗವದು ತೀರ್ಥ ಹರಿವ

ನೀರೆತ್ತಣದು ತೀರ್ಥ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 937 :

ಸಾವ ಸಂಕಟ ಹೊಲ್ಲ । ಹಾವಿನ ವಿಷವು ಹೊಲ್ಲ ।

ನಾವಿಗನ ಕೂಡ ಹಗೆ ಹೊಲ್ಲ ಚಿಕ್ಕವರ ।

ಕಾವುದೇ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 938 :

ಮೂಡಲದು ಹಸ್ತಿನಿಗೆ। ಬಡಗಲದು ಚಿತ್ತಿನಿಗೆ ।

ಪಡುವಲದು ಶುದ್ಧ ಶಂಖಿನಿಗೆ, ತೆಂಕಲಿನ।

ಬೀಡು ಪದ್ಮಿನಿಗೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 939 :

ತಿಂದು ಗಾದಿಯ ಮೇಲೆ । ಬಂದು ಗುರು ಬೀಳ್ವಂತೆ ।

ಬಂದ ಪ್ರಸ್ತಾಪಕೊದಗಿದರೆ ಆ ಮಾತು ।

ನೊಂದೆನ್ನಬಹುದೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 940 :

ಆಡಿ ನಳ ಕೆಟ್ಟ ಮ । ತ್ತಾಡಿ ಧರ್ಮಜ ಕೆಟ್ಟ ।

ಕೂಡಿದ ನಾಲ್ವರೂ ತಿರಿದುಂಡರೆ, ನೆತ್ತವ ।

ನಾಡಬೇಡೆಂಬ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 941 :

ಏಡಿಯೇರಲು ಗುರುವು । ನೋಡೆ ಕಡೆ ಮಳೆಯಕ್ಕು ।

ನಾಡೊಳಗೆಲ್ಲ ಬೆಳೆಯಕ್ಕು ಪ್ರಜೆಗಳು ।

ಈಡೇರಲಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 942 :

ಕಂಡಂತೆ ಹೇಳಿದರೆ । ಕೆಂಡ ಉರಿಯುವುದು ಭೂ ।

ಮಂಡಲವ ಒಳಗೆ ಖಂಡಿತನಾಡುವರ ।

ಕಂಡಿಹುದೆ ಕಷ್ಟ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 943 :

ಆ ದೇವ ಈ ದೇವ ಮಹಾದೇವನೆನಬೇಡ

ಆ ದೇವರ ದೇವ ಭುವನದಾ ಪ್ರಾಣಿಗಳಿ

ಗಾದವನೇ ದೇವ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 944 :

ರಸಿಕನಾಡಿದ ಮಾತು ಶಶಿಯುದಿಸಿ ಬಂದಂತೆ

ರಸಿಕನಲ್ಲದವನ ಬರಿ ಮಾತು ಕಿವಿಯೊಳಗೆ

ಕೂರ್ದಸಿಯ ಬಡಿದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 945 :

ನೆಗ್ಗಿ ಲಾನೆಗೆ ಹೊಲ್ಲ । ಸಿಗ್ಗು ಸೂಳೆಗೆ ಹೊಲ್ಲ ।

ಸುಗ್ಗಿಯಾ ಮೇಲೆ ಮಳೆಹೊಲ್ಲ , ಕೊಂಡೆಯನ ।

ಕಿಗ್ಗಳವೆ ಹೊಲ್ಲ । ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 946 :

ಗಂಗೆ ಗೋದಾವರಿಯು, ತುಂಗಭದ್ರೆಯು ಮತ್ತೆ

ಹಿಂಗದೆ ಮುಳುಗಿ ಫಲವೇನು? ನಿನ್ನಲ್ಲೆ

ಲಿಂಗದರುವಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 947 :

ಹುಸಿವನ ಬೇಹಾರ । ಕಸ ಹತ್ತಿದಾರಂಬ

ವಿಷಯ ಉಳ್ಳವನ ಗುರುತನ – ಇವು ಮೂರು

ಮಸಿವಣ್ಣ ಕಂಡ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 948 :

ರಾಗ ಯೋಗಿಗೆ ಹೊಲ್ಲ । ಭೋಗ ರೋಗಿಗೆ ಹೊಲ್ಲ ।

ಓಗರವು ಎಣ್ಣೆ – ಉಣಹೊಲ್ಲ ಪರನಿಂದೆ ।

ಆಗಲುಂ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 949 :

ಹಾಲಿನಾ ಹಸು ಲೇಸು । ಶೀಲದಾ ಶಿಶು ಲೇಸು ಬಾಲೆ ।

ಸಜ್ಜನೆಯ ಬಲು ಲೇಸು ಹುಸಿಯದಾ ।

ನಾಲಿಗೆಯು ಲೇಸು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 950 :

ಹೊಳೆಯ ನೀರೊಬ್ಬನೇ । ಅಳೆಯಬಹುದೆಂದರವ ।

ಅಳೆಯಬಹುದೆಂದು ಎನಬೇಕು ಮೂರ್ಖನಂ ।

ಗೆದೆಯಲಳವಲ್ಲ । ಸರ್ವಜ್ಞ||