ಸರ್ವಜ್ಞನ ತ್ರಿಪದಿಗಳು (1251-1300)

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1251 :

ಮಾಸಿನೊಳು ಮುಸುಕಿರ್ದು । ಮೂಸಿ ಬರುತಾಸನವ

ಹೇಸಿಕೆಯ ಮಲವು ಸೂಸುವುದ – ಕಂಡು ಕಂ

ಡಾಸೆ ಬಿಡದು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1252 :

ನಿದ್ದೆಗಳು ಬಾರವು। ಬುದ್ಧಿಗಳು ತೋರವು।

ಮುದ್ದಿನ ಮಾತು ಸೊಗಸವು, ಬೋನದ।

ಮುದ್ದೆ ತಪ್ಪಿದರೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1253 :

ಭಂಡಗಳ ನುಡುಯುವಾ । ದಿಂಡೆಯನು ಹಿಡತಂದು

ಖಂಡಿಸಿರಿ ಎಂದವನೊಡನೆ ಹಿಂಡೆಲ್ಲ ।

ಬಂದಿಹುದು ನೋಡು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1254 :

ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಎಂಬುವನು ಗರ್ವದಿ ಆದವನೆ

ಎಲ್ಲರ ಬಳಿ ಒಂದು-ಒಂದು ಮಾತನ್ನು ಕಲಿತು

ವಿದ್ಯೆ ಎನ್ನುವ ಪರ್ವತ ಆದ ನಮ್ಮ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1255 :

ಜಾರಿ ನೆರೆ ಸೇರುವಗೆ । ತೂರರೊಳು ಹೋರುವಗೆ ।

ಊರಿರುಳ ನಾರಿ ಕಳುವಂಗೆ ತಿಳಿಯದಲೆ ।

ಮಾರಿ ಬಂದಿಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1256 :

ಕೋತಿಂಗೆ ಗುಣವಿಲ್ಲ। ಮಾತಿಂಗೆ ಕೊನೆಯಿಲ್ಲ।

ಸೋತುಹೋದವಗೆ ಜಗವಿಲ್ಲ, ಅರಿದಂಗೆ।

ಜಾತಿಯೇ ಇಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1257 :

ಪುರುಷ ಕಂಡರೆ ಕೊಲುವ । ಅರಸು ದಂಡವ ಕೊಂಬ ।

ನರರು ಸುರರೆಲ್ಲ ಮುನಿಯವರು, ಅಂತ್ಯಕ್ಕೆ, ನರಕ

ಪರಸತಿಯು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1258 :

ಕಾಯುವರು ಹಲಬರು।ಕಾವ ಗೊಲ್ಲರ ಕಾಣೆ।

ಮೇಯುವದು ಮರನ ನುಣ್ಣಗದು ಕವಿಗಳಲಿ।

ಗಾವಿಲರು ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1259 :

ಭಕ್ತಿಯಿಲ್ಲದ ಶಿಷ್ಯ । ಗೊತ್ತಿ ಕೊಟ್ಟುಪದೇಶ

ಬತ್ತಿದ ಕೆರೆಯ ಬಯಲಲ್ಲಿ – ರಾಜನವ

ಬಿತ್ತಿ ಬೆಳೆವಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1260 :

ಅಕ್ಕಿ ಬೊನವು ಲೇಸು । ಸಿಕ್ಕ ಸೆರೆ ಬಿಡಲೇಸು ।

ಹಕ್ಕಿಗಳೊಳಗೆ ಗಿಳಿ ಲೇಸು ।

ಊರಿಗೊಬ್ಬ ಅಕ್ಕಸಾಲೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1261 :

ಜೋಳವನು ತಿಂಬುವನು । ತೋಳದಂತಾಗುವನು ।

ಬೇಳೆ-ಬೆಲ್ಲಗಳನುಂಬವನು ಬಹು

ಬಾಳನೆಂದರಿಗು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1262 :

ಕಳ್ಳರಿಗೆ ಸುಳ್ಳರಿಗೆ। ಡೊಳ್ಳರಿಗೆ ಡೊಂಬರಿಗೆ।

ಸುಳ್ಳುಗೊರವರಿಗೆ ಕೊಡುವವರು ಧರ್ಮಕ್ಕೆ।

ಎಳ್ಳಷ್ಟು ಕೊಡರು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1263 :

ಅರೆದಲೆಯು ಮೂಡಲು ಹೊರದಲೆಯು ಬಡಗಲೂ ।

ಸರಿಯಲೆಯು ಉದ್ದ ಪಡುವಲುಂ ತೆಂಗಣದಿ ।

ಬರಿದಲೆಯಲಿಹರು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1264 :

ಆಡಿದರೆ ಹಾಡುವದು । ಓಡಿ ಮರವನೇರುವದು ।

ಕೂಡದೆ ಕೊಂಕಿ ನಡೆಯುವದು ಹರಿದರದು ।

ಬಾಡದು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1265 :

ಎಳ್ಳು ಗಾಣಿಗ ಬಲ್ಲ। ಸುಳ್ಳು ಸಿಂಪಿಗ ಬಲ್ಲ।

ಕಳ್ಳರನು ಬಲ್ಲ ತಳವಾರ, ಬಣಜಿಗನು।

ಎಲ್ಲವನು ಬಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1266 :

ಸಪ್ಪನ್ನ ಉಣಹೊಲ್ಲ । ಮುಪ್ಪು ಬಡವಗೆ ಹೊಲ್ಲ ।

ತಪ್ಪಿನಲಿಸಿಲುಕಿ ಇರಹೊಲ್ಲ, ಜಾರೆಯನು

ಅಪ್ಪುವದೆ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1267 :

ಕಡೆ ಬಿಳಿದು ನಡಗಪ್ಪು । ಉಡುವ ವಸ್ತ್ರವದಲ್ಲ್ ।

ಬಿಡದೆ ನೀರುಂಟು ಮಡುವಲ್ಲ ಕವಿಗಳೇ

ಬೆಡಗು ಪೇಳುವರು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1268 :

ದೇಹಿಯೆನಬೇಡ ನಿ । ದೇಹಿ ಜಂಗಮ ದೇವ

ದೇಹಗುಣದಾಶೆಯಳಿದರೆ – ಆತ ನಿ

ದೇಹಿ ಕಂಡಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1269 :

ಕರಿಕೆ ಕುದುರೆಗೆ ಲೇಸು । ಮುರಕವು ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ಲೇಸು ।

ಅರಿಕೆಯುಳ್ಳವರ ಕೆಳೆಲೇಸು ಪಶುವಿಂಗೆ ।

ಗೊರೆಸುಲೇಸೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1270 :

ಕನಕ ತಾ ಕಂಕಣದ । ಜನಕನೆಂದೆನಿಸಿಹುದು ।

ಕ್ಷಣಿಕವದು ರೂಪವೆಂದರಿಯದಾ ಮನಜ ।

ಶುನಕನಲೆದಂತೆ । ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1271 :

ಮಗ್ಗಿಯಾ ಗುಣಿಸುವಾ । ಮೊಗ್ಗರದ ಜೋಯಿಸರು ।

ಅಗ್ಗವನು ಮಳೆಯನರಿಯದಲೆ ನುಡಿವವರ ।

ಹೆಗ್ಗಡೆಯಬಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1272 :

ಸೋರುವ ಮನೆಯಿಂದ ।ದಾರಿಯ ಮರ ಲೇಸು।

ಹೋರುವ ಸತಿಯ ಬದುಕಿಂದ ಹೊಡೆದೊಯ್ವ ।

ಮಾರಿ ಲೇಸೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1273 :

ಎರೆಯಿಲ್ಲದಾರಂಬ । ದೊರೆಯು ಇಲ್ಲದ ಊರು ।

ಹರೆಯ ಹೋದವಳ ಒಡನಾಟ, ನಾಯಿ ಹಳೆ।

ಕೆರವ ಕಡಿದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1274 :

ನಾನು ನೀನು ಭೇದಗ । ಳೇನು ಬೊಮ್ಮಗೆ ಇಲ್ಲ ।

ತಾನೆ ತಾನಾಗಿ ಇಪ್ಪುದೇ ಬೊಮ್ಮದಾ ।

ಸ್ಥಾನವೆಂದರಿಗು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1275 :

ಮೊಲೆವಾಲನುಂಬುದನು । ಮೊಲೆಗೂಸು ಬಲ್ಲುದೆ?।

ಮೊಲೆಗೂಸಿನಂತಿಪ್ಪ ಶಿಷ್ಯಂಗೆ ಗುರುಬೋಧೆ ।

ಮೊಲೆವಾಲು ಕಾಣೊ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1276 :

ಇಂಗು ತಿಂಬಾತಂಗೆ । ಕೊಂಬೇನು ಕೊಳಗೇನು।

ಸಿಂಗಳಿಕವೇನು, ಹಂಗೇನು? ಬೇಲಿಯ।

ಮುಂಗಲಿಯದೇನು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1277 :

ಜಾತಿ-ಜಾತಿಗೆ ವೈರ । ನೀತಿ ಮೂರ್ಖಗೆ ವೈರ ।

ಪಾತಕವು ವೈರ ಸುಜನರ್ಗೆ ಅರಿದರಿಗೆ

ಏತರದು ವೈರ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1278 :

ದಂಡು ಇಲ್ಲದ ಅರಸು । ಕುಂಡವಿಲ್ಲದ ಹೋಮ ।

ಬಂಡಿಯಿಲ್ಲದನ ಬೇಸಾಯ ತಲೆಹೋದ ।

ಮುಡದಂತಿಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1279 :

ಎಂಟು ಹಣವುಳ್ಳ ತನಕ । ಬಂಟನಂತಿರುತಿಕ್ಕು ।

ಎಂಟು ಹಣ ಹೋದ ಮರುದಿನವೆ ಹುಳುತಿಂದ ।

ದಂತಿನಂತಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1280 :

ಮೊಸರು ಇಲ್ಲದ ಊಟ। ಪಸರವಿಲ್ಲದ ಹರದ।

ಹಸನವಿಲ್ಲದವಳ ರತಿಕೂಟ, ಜಿನನ ಬಾಯ್।

ಕಿಸುಕುಳದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1281 :

ನಿತ್ಯವೂ ಶಿವನ ತಾ । ಹೊತ್ತಾರೆ ನೆನೆದಿಹರೆ ।

ಉತ್ತಮದ ಗತಿಯು ಆದಿಲ್ಲದಿಹಪರದಿ ।

ಮೃತ್ಯುಕಾಣಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1282 :

ಕಲ್ಲುಕಲ್ಲೆಂಬುವಿರಿ , ಕಲ್ಲೋಳಿಪ್ಪುದೆ ದೈವ ?

ಕಲ್ಲಲ್ಲಿ ಕಳೆಯ ನಿಲಿಸಿದ , ಗುರುವಿನ

ಸೊಲ್ಲಲ್ಲೇ ದೈವ , ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1283 :

ಇಂದುವಿನೊಳುರಿಯುಂಟೆ ? ಸಿಂಧುವಿನೊಳರಬುಂಟೆ ?

ಸುಂದ ವೀರನೊಳು ಭಯ ಉಂಟೆ ? ಭಕ್ತಿಗೆ

ಸಂದೇಹ ಉಂಟೆ ? ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1284 :

ಪರುಷ ಕಬ್ಬುನದೆಸೆವ । ಕರಡಿಗೆಯೊಳಡರುವದೆ ।

ಹರ ಭಕ್ತಿಯಿಳ್ಳ ಮಹಿಮೆ ಸಂಸಾರದೊಳು ।

ಎರಕವಾಗಿಹನೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1285 :

ಊರಿಂಗೆ ದಾರಿಯನು ಆರು ತೋರಿದರೇನು ?

ಸಾರಾಯದಾ ನಿಜವ ತೋರುವ ಗುರುವು ತಾ

ನಾರಾದರೇನು ? ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1286 :

ಹಲ್ಲುಂಟು ಮೃಗವಲ್ಲ। ಸೊಲ್ಲು ಸೋಜಿಗವಲ್ಲ।

ಕೊಲ್ಲುವುದು ತನ್ನ ನಂಬಿದರ, ಅರಿದರಿದ।

ಬಲ್ಲವರು ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1287 :

ತೋಡಿದ್ದ ಬಾವಿಂಗೆ । ಕೂಡಿದ್ದ ಜಲ ಸಾಕ್ಷಿ ।

ಮಾಡಿರ್‍ದಕೆಲ್ಲ ಮನಸಾಕ್ಷಿ ಸರ್ವಕ್ಕು ।

ಮೃಢನೆ ತಾ ಸಾಕ್ಷಿ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1288 :

ಗತವಾದ ಮಾಸವನು । ಗತಿಯಿಂದ ದ್ವಿಗುಣಿಸುತ ।

ಪ್ರತಿಪದದ ತಿಥಿಯನೊಡಗೂಡೆ ಕರಣ ತಾ ।

ನತಿಶಯದಿ ಬಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1289 :

ವೀರತನ ವಿತರಣವ । ಸಾಗದ ಚಪಲತೆಯು ।

ಚಾರುತರ ರೂಪ, ಚದುರತನವೆಲ್ಲರಿಗೆ ।

ಹೋರಿದರೆ ಬಹುವೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1290 :

ಸಿರಿ ಬಲ ಉಳ್ಳಾಗ | ಮರೆಯದವನೇ ಜಾಣ

ಕೊರತೆಯಾದಾಗ ಕೊಡುವೆನಿದ್ದರೆ ಎಂದು

ಅರಚುವವನೆ ಹೆಡ್ಡ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1291 :

ಆಡದೆ ಕೊಡುವವನು। ರೂಢಿಯೊಳಗುತ್ತಮನು।

ಆಡಿಕೊಡುವವನು ಮಧ್ಯಮನಧಮ ತಾ।

ನಾಡಿ ಕೊಡದವನು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1292 :

ನೋಟ ಶಿವಲಿಂಗದಲಿ | ಕೂಟ ಜಂಗಮದಲ್ಲಿ

ನಾಟಿ ತನು ಗುರುವಿನಲಿ ಕೂಡೆ – ಭಕ್ತನ ಸ

ಘಾಟವದು ನೋಡ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1293 :

ಎಂಜಲು ಹೊಲೆಯಿಲ್ಲ | ಸಂಜೆಗತ್ತಲೆಯಿಲ್ಲ

ಅಂಜಿಕೆಯಿಲ್ಲ ಭಯವಿಲ್ಲ – ಜ್ಞಾನವೆಂ

ಬಂಜನವಿರಲು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1294 :

ಮಾಡಿದುದನೊಪ್ಪದನ। ಮೂಢನಾಗಿಪ್ಪವನ।

ಕೂಡಿ ತಾ ಮಾಡಿ ಇದಿರಾಡಿಕೊಳ್ಳುವನ ।

ನೋಡಿದರೆ ತೊಲಗು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1295 :

ಸುಂಲಿಗನು, ಹುಲಿ, ಹಾವು । ಬಿಂಕದಾ ಬೆಲೆವೆಣ್ಣು ।

ಕಂಕಿಯೂ ಸುಂಕ – ನಸುಗುನ್ನಿ ಇವು ಏಳು ।

ಸೊಂಕಿದರೆ ಬಿಡವು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1296 :

ಸ್ವಾತಿಯ ಹನಿ ಬಿದ್ದು । ಜಾತಿ ಮುತ್ತಾದಂತೆ।

ಸಾತ್ವಿಕನು ಅಪ್ಪಯತಿಗಿಕ್ಕೆ ಪಂಚಮಾ ।

ಪಾತಕವು ಕೆಡುಗು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1297 :

ಸುರತರು ಮರನಲ್ಲ । ಸುರಭಿಯೊಂದಾವಲ್ಲ

ಪರುಷ ಪಾಷಾಣದೊಳಗಲ್ಲ – ಗುರುವು ತಾ

ನರರೊಳಗಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1298 :

ರಾಮನಾಮವೆ ನಾಮ । ಸೋಮ ಶಂಕರ ಗುರುವು

ಆ ಮಹಾರುದ್ರ ಅಧಿದೈವ ಜಗದೊಳಗೆ ।

ಭೀಮನೇ ಭಕ್ತ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1299 :

ಯತಿಗೇಕೆ ಕೋಪ? ದು। ರ್ಮತಿಗೇಕೆ ಪರತತ್ವ?।

ಪತಿವ್ರತೆಗೇಕೆ ಪರನೋಟ? ಯೋಗಿಗೆ ।

ಸ್ತುತಿ ನಿಂದೆಯೇಕೆ? ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 1300 :

ಹಸಿಯ ಅಲ್ಲವು ಲೇಸು ।

ಬಿಳಿಯ ಪಳಿಯು ಲೇಸು ಹುಸಿ ಲೇಸು ಕಳ್ಳಹೆಣ್ಣಿಗೆ ।

ಬೈಗಿನಾ ಬಿಸಿಲು ಲೇಸೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ|