ಸರ್ವಜ್ಞನ ತ್ರಿಪದಿಗಳು (51-100)

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 51 :

ಇಂದ್ರನಾನೆಯನೇರೆ । ಒಂದುವನು ಕೊಡಲರೆಯ

ಚಂದ್ರಶೇಖರನು ಮುದಿಯೆತ್ತ – ನೇರೆ ಬೇ

ಕೆಂದುದನು ಕೊಡುವ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 52 :

ಭಿಕ್ಷವ ತಂದಾದೊಡಂ ಭಿಕ್ಷವನಿಕ್ಕುಣಬೇಕು

ಅಕ್ಷಯಪದವು ತನಗಕ್ಕು ಇಕ್ಕದೊಡೆ

ಭಿಕ್ಷುಕನೆಯಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 53 :

ಗುರುವಿನಾ ಸೇವೆಯನು । ಹಿರಿದಾಗಿ ಮಾಡದಲೆ ।

ಹರಿದಾಡಿ ಮುಕ್ತಿ ಪಡೆಯುವಡೆ ಸ್ವರ್ಗ ತಾ ।

ಹಿರಿಯ ತವರಹುದೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 54 :

ಲಿಂಗಪೂಜಿಸುವಾತ ಜಂಗಮಕ್ಕೆ ನೀಡಿದೊಡೆ

ಲಿಂಗದಾ ಕ್ಷೇಮ ಘನವಾಗಿ ಆ ಲಿಂಗ

ಹಿಂಗದಿರುತಿಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 55 :

ನಿದ್ದೆಯಲಿ ಬುದ್ಧಿಲ್ಲ ಭದ್ರೆಗಂ ತಾಯಿಲ್ಲ ।

ಕದ್ದು ಕೊಂಬಂಗೆ ಬದುಕಿಲ್ಲ ।

ಮರಣಕ್ಕೆ ಮದ್ದುಗಳೆ ಇಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 56 :

ಅರಿತು ಮಾಡಿದ ಪಾಪ । ಮರೆತರದು ಪೋಪುದೇ ।

ಮರೆತರಾಮರವ ಬಿಡಿಸುವದು, ಕೊರೆತೆಯದು ।

ಅರಿತು ನೋಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 57 :

ಎತ್ತಾಗಿ ತೊತ್ತಾಗಿ । ಹಿತ್ತಿಲದ ಗಿಡವಾಗಿ

ಮತ್ತೆ ಪಾದದ ಕೆರವಾಗಿ – ಗುರುವಿನ

ಹತ್ತಿಲಿರು ಎಂದು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 58 :

ಒಂದನ್ನು ಎರಡೆಂಬ। ಹಂದಿ ಹೆಬ್ಬುಲಿಯೆಂಬ।

ನಿಂದ ದೇಗುಲವು ಮರನೆಂಬ ಮೂರ್ಖ ತಾ।

ನೆಂದಂತೆ ಎನ್ನಿ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 59 :

ಕೊಡುವಾತನೇ ಮೃಢನು | ಪಡೆವಾತನೇ ನರನು

ಒಡಲು-ಒಡವೆಗಳು ಕೆಡೆದು ಹೋಗದ ಮುನ್ನ

ಕೊಡು ಪಾತ್ರವನರಿದು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 60 :

ಉಕ್ಕುವದು ಸೊಕ್ಕುವದು ಕೆಕ್ಕನೇ ಕೆಲೆಯುವದು

ರಕ್ಕಸನವೋಲು ಮದಿಸುವದು ಒಂದು ಸೆರೆ

ಯಕ್ಕಿಯಾ ಗುಣವು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 61 :

ಅಡಿಯನಿಮ್ಮಡಿ ಮಾಡಿ ।

ಒಡಕೂಡಿ ಹನ್ನೊಂದು ತಡೆಯದಿನ್ನೂರು ಹತ್ತಕ್ಕೆ ಭಾಗಿಸಲು ।

ನಡೆವ ಗಳಿಗಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 62 :

ನೋಡಿದರೆ ಎರಡೂರು । ಕೂಡಿದಾ ಮಧ್ಯದಲಿ।

ಮೂಡಿಹ ಸ್ಮರನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಜಗವು ಬಿ ।

ದ್ದಾಡುತಲಿಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 63 :

ತಾಗಿ ಬಾಗುವದರಿಂ । ತಾಗದಿಹುದು ಲೇಸು ।

ತಾಗಿ ಮೂಗೊಡದು ಬುಗುಟಿದ್ದು ಬಾಗುವದು ।

ಹೇಗನಾ ಗುಣವು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 64 :

ಮಲಯಜದ ಮರದೊಳಗೆ ಸಲೆ ಗಂಧವಿಪ್ಪಂತೆ

ಸುಲಲಿತವು ಆದ ಶರಣರಾಹೃದಯದಲಿ

ನೆಲಸಿಹನು ಶಿವನು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 65 :

ಒಕ್ಕಲಿಕ ನೋದಲ್ಲ । ಬೆಕ್ಕು ಹೆಬ್ಬುಲಿಯಲ್ಲ ।

ಎಕ್ಕಿಯಾ ಗಿಡವು ಬನವೆಲ್ಲ ಇವು ಮೂರು ।

ಲೆಕ್ಕದೊಳಗೆಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 66 :

ಮಾತು ಬಲ್ಲಹ ತಾನು । ಸೋತುಹೋಹುದ ಲೇಸು ।

ಮಾತಿಂಗೆ ಮಾತು ಮಥಿಸಲ್ಕೆ ವಿಧಿ ಬಂದು ।

ಆತುಕೊಂಡಿಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 67 :

ಅಕ್ಕರವ ಕಲಿತಾತ ಒಕ್ಕಲನು ತಿನಕಲಿತ

ಲೆಕ್ಕವ ಕಲಿತ ಕರಣಿಕನು ನರಕದಲಿ

ಹೊಕ್ಕಿರಲು ಕಲಿತ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 68 :

ಕಳ್ಳನೂ ಒಳ್ಳಿದನು । ಎಲ್ಲ ಜಾತಿಯೊಳಿಹರು ।

ಕಳ್ಳನೊಂದೆಡೆಗೆ ಉಪಕಾರಿ, ಪಂಚಾಳ ।

ನೆಲ್ಲರಲಿ ಕಳ್ಳ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 69 :

ಮೊಬ್ಬಿನಲಿ ಕೊಬ್ಬಿದರು । ಉಬ್ಬಿ ನೀ ಬೀಳದಿರು ।

ಒಬ್ಬರಲಿ ಬಾಳ ಬಂದಲ್ಲಿ ಪರಸತಿಯು ।

ತಬ್ಬ ಬೇಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 70 :

ಪಾಪ – ಪುಣ್ಯಗಳೆಂಬ । ತಿಣ್ಣ ಭೇದಗಳಿಂದ ।

ತಣ್ಣಗೀ ಜಗವು ನಡೆದಿಹುದು ಅಲ್ಲದಡ ।

ನುಣ್ಣಗಾಗಿಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 71 :

ಉರಿ ಬಂದು ಬೇಲಿಯನು । ಹರಿದು ಹೊಕ್ಕುದ ಕಂಡೆ।

ಅರಿಯದದು ಬಗೆಗೆ ಕವಿಕುಲದ ಶ್ರೇಷ್ಠರುಗ।

ಳರಿದರಿದ ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 72 :

ತತ್ವಮಸಿ ಹುಸಿದಿಹರೆ । ಮುತ್ತೊಡೆದು ಬೆಸದಿಹರೆ ।

ಉತ್ತಮರು ಕೆಡಕ ಕಲಿಸಿದರೆ ಲೋಕ ತಾ ।

ನೆತ್ತ ಸಾಗುವದು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 73 :

ಸತ್ತಕತ್ತೆಯ ಹೊತ್ತ । ಕೆತ್ತಣದ ಹೊಲೆಯನವ ।

ಉತ್ತಮನು ಎಂದು ಹೆರರೊಡನೆ ಹೊತ್ತವನೆ ।

ನಿತ್ಯವೂ ಹೊಲೆಯ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 74 :

ವಿಷಯದಾ ಬೇರನ್ನು । ಬಿಸಿಮಾಡಿ ಕುಡಿದಾತ ಪಶು

ಪತಿಯು ಅಕ್ಕ ಶಶಿಯಕ್ಕು ಮೈಯ್ಬಣ್ಣ

ಮಿಸಿನಿಯಂತಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 75 :

ಹೇಡಿಂಗೆ ಹಿರಿತನವು। ಮೂಢಂಗೆ ಗುರುತನವು।

ನಾಡ ನೀಚಂಗೆ ದೊರೆತನವು, ದೊರೆತಿಹರೆ।

ನಾಡೆಲ್ಲ ಕೆಡುಗು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 76 :

ಅಗ್ಗ ಸುಗ್ಗಿಗಳುಂಟು । ಡೊಗ್ಗೆ ಮಜ್ಜಿಗೆಯುಂಟು।

ಹೆಗ್ಗುಳದ ಕಾಯಿ ಮೆಲಲುಂಟು ಮೂಢನಾ।

ಡೆಗ್ಗೆನ್ನಬಹುದೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 77 :

ನಾಲ್ಕು ಹಣವುಳ್ಳತನಕ । ಪಾಲ್ಕಿಯಲಿ ಮೆರೆದಿಕ್ಕು ।

ನಾಲ್ಕು ಹಣ ಹೋದ ಮರುದಿನವೆ,

ಕೋಳದಲಿ ಸಿಲ್ಕಿದಂತಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 78 :

ಮೊಸರು ಇಲ್ಲದ ಊಟ । ಪಸರವಿಲ್ಲದ ಕಟಕ ।

ಹಸನವಿಲ್ಲದಳ ರತಿಕೂಟ ಜಿನನ ಬಾಯ್ ।

ಕಿಸುಕುಳದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 79 :

ಅತ್ತೆ ಮಾಡಿದ ತಪ್ಪು । ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದಡಗಿಹುದು ।

ತೊತ್ತದನು ಮಾಡಿದಾಕ್ಷಣದಿ ಸುತ್ತಲುಂ ।

ಗೊತ್ತಿಹುದು ನೋಡ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 80 :

ಕರೆವಾಸೆ ಗೊಲ್ಲಂಗೆ । ನಿರಿಯಾಸೆ ಸೂಳೆಗೆ।

ಒರೆಯಾಸೆ ಕತ್ತಿಯಲಗಿಂಗೆ, ಹಾದರಕೆ।

ಮರೆಯಾಟದಾಸೆ, ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 81 :

ಮುತ್ತು ಮೂಗುತಿಯೇಕೆ। ಮತ್ತೆ ಹರಳುಗಳೇಕೆ।

ಕತ್ತೆಯ ಕೊಳೆಗೆ ಮಡಿಯೇಕೆ, ದೊರೆತನವು।

ತೊತ್ತಿಗೇಕೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 82 :

ಎಲುವಿಲ್ಲ ನಾಲಿಗೆಗೆ । ಬಲವಿಲ್ಲ ಬಡವಂಗೆ ।

ತೊಲೆ ಕಂಭವಿಲ್ಲ ಗಗನಕ್ಕೆ, ದೇವರಲಿ ।

ಕುಲಭೇದವಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 83 :

ಊರು ಸನಿಹದಲಿಲ್ಲ। ನೀರೊಂದು ಗಾವುದವು।

ಸೇರಿ ನಿಲ್ಲುವರೆ ನೆಳಲಿಲ್ಲ, ಬಡಗಲ ।

ದಾರಿ ಬೇಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 84 :

ಕೋಡಗವು ಕುದುರೆಯಲಿ। ನೋಡನೋಡುತ ಹುಟ್ಟಿ।

ಕಾಡಾನೆಗೆರಡು ಗರಿ ಮೂಡಿ ಗಗನದಿರಿ।

ದಾಡುವುದ ಕಂಡೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 85 :

ಬಟ್ಟಲದ ಬಾಯಂತೆ। ಹುಟ್ಟುವುದು ಜಗದೊಳಗೆ।

ಮುಟ್ಟದದು ತನ್ನ ಹೆಂಡಿರನು, ಕವಿಗಳಲಿ।

ದಿಟ್ಟರಿದ ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 86 :

ತನ್ನ ಸುತ್ತಲು ಮಣಿಯು।ಬೆಣ್ಣೆ ಕುಡಿವಾಲುಗಳ।

ತಿನ್ನದಲೆ ಹಿಡಿದು ತರುತಿಹುದು ಕವಿಗಳಿದ ।

ನನ್ನಿಯಿಂ ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 87 :

ಕಳ್ಳಿಯೊಳು ಹಾಲು, ಮುಳು ಗಳ್ಳಿಯೊಳು ಹೆಜ್ಜೇನು

ಎಳ್ಳಿನೊಳಗೆಣ್ಣೆ ಹನಿದಿರಲು, ಶಿವಲೀಲೆ

ಸುಳ್ಳೆನ್ನಬಹುದೆ? ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 88 :

ಆಗಿಲ್ಲ ಹೋಗಿಲ್ಲ, ಮೇಗಿಲ್ಲ ಕೆಳಗಿಲ್ಲ

ತಾಗಿಲ್ಲ ತಪ್ಪು ತಡೆಯಿಲ್ಲ ಲಿಂಗಕ್ಕೆ

ದೇಗುಲವೆ ಇಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 89 :

ಬಿಂದುವ ಬಿಟ್ಟು ಹೋ । ದಂದು ಬಸುರಾದಳವ

ಳಂದದಿಯಷ್ಟಾದಶ ಮಾಸ – ಉದರದಲಿ

ನಿಂದು ನಾ ಬೆಳೆದೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 90 :

ಉಂಬಳಿಯ ಇದ್ದವನು ಕಂಬಳಿಯ ಹೊದೆಯುವನೇ?

ಶಂಭುವಿರಲಿಕ್ಕೆ ಮತ್ತೊಂದು ದೈವವ

ನಂಬುವನೇ ಹೆಡ್ಡ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 91 :

ಕಾಯ ಕಮಲದ ಸಜ್ಜೆ, ಜೀವರತನುವೆ ಲಿಂಗ

ಭವ ಪುಶ್ಪದಿಂ ಶಿವಪೂಜೆ ಮಾಡುವರ

ದೇವರೆಂದೆಂಬೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 92 :

ಹಲ್ಲಮೇಲಿನ ಕೆಂಪು । ಕಲ್ಲ ಮೇಲಿನ ಹಾಂಸೆ ।

ಮಲ್ಲಿಗೆಯ ಅರಳತನಿಗಂಪು ಹೊಸಮೋಹ ।

ನಿಲ್ಲವು ಕಾಣಾ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 93 :

ನಿಜ ವಿಜಯ ಬಿಂದುವಿನ । ಧ್ವಜಪತಾಕೆಯ ಬಿರುದು ।

ಅಜ ಹರಿಯು ನುತಿಸಲರಿಯರಾ ಮಂತ್ರವನು ।

ನಿಜಯೋಗಿ ಬಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 94 :

ಮೂರು ಗಾವುದವನ್ನು ಹಾರಬಹುದೆಂದವರ ।

ಹಾರಬಹುದೆಂದು ಎನಬೇಕು, ಮೂರ್ಖನಾ ।

ಹೋರಾಟ ಸಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 95 :

ಹಂಗಿನ ಹಾಲಿನಿಂ । ದಂಬಲಿಯ ತಿಳಿ ಲೇಸು।

ಭಂಗಬಟ್ಟುಂಬ ಬಿಸಿಯಿಂದ ತಿರಿವರ।

ಸಂಗವೇ ಲೇಸು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 96 :

ನಡೆಯುವುದೊಂದೇ ಭೂಮಿ ಕುಡಿವುದೊಂದೇ ನೀರು

ಸುಡುವಗ್ನಿಯೊಂದೇ ಇರುತಿರಲು ಕುಲಗೋತ್ರ

ನಡುವೆ ಎತ್ತಣದು? ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 97 :

ನಲ್ಲೆತ್ತು ಬಂಡಿ ಬಲ । ವಿಲ್ಲದಾ ಆರಂಭ ।

ಕಲ್ಲು ಕಳೆಗಳನು ಬಿಟ್ಟವನು ಹೊಲದೊಳಗೆ ।

ಹುಲ್ಲನೇ ಬೆಳೆವ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 98 :

ಕಾಯಕವು ಉಳ್ಳವಕ । ನಾಯಕನು ಎನಿಸಿಪ್ಪ ।

ಕಾಯಕವು ತೀರ್ದ ಮರುದಿನವೆ, ಸುಡುಗಾಡ ।

ನಾಯಕನು ಎನಿಪ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 99 :

ನಲ್ಲ ಒಲ್ಲಿಯನೊಲ್ಲ । ನೆಲ್ಲಕ್ಕಿ ಬೋನೋಲ್ಲ ।

ಅಲ್ಲವನು ಒಲ್ಲ । ಮೊಸರೊಲ್ಲ ಯಾಕೊಲ್ಲ ।

ಇಲ್ಲದಕೆ ಒಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 100 :

ಪ್ರಥಮದಲಿ ಹುಲಿಯಂತೆ। ದ್ವಿತಿಯದಲಿ ಇಲಿಯಂತೆ।

ತೃತಿಯದಲಿ ತಾನು ಕಪಿಯಂತೆ, ಕವಿಗಳಲಿ ।

ಮತಿವಂತರರುಹಿ ಸರ್ವಜ್ಞ||