ಸರ್ವಜ್ಞನ ತ್ರಿಪದಿಗಳು (651-700)

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 651 :

ನರಕ ಪಾಪಿಷ್ಠರಿಗೆ । ಸುರಲೋಕ ( ದಿಟ್ಟರಿಗೆ )

ಗುರುಬೋಧೆಯಲ್ಲಿ ಜಗ ಉಳಿಗು – ಮಲ್ಲದೊಡೆ

ಉರಿದು ಹೋಗುವುದು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 652 :

ಮಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟವ ದೈವ । ಹೊನ್ನು ಬಿಟ್ಟವ ದೈವ ।

ಹೆಣ್ಣ ನೆರೆ ಬಿಟ್ಟರವ ದೈವ ಜಗಕೆ ಮು ।

ಕ್ಕಣ್ಣನೇ ದೈವ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 653 :

ಪಾಪವೆನ್ನದು ಕಾಯ । ಪುಣ್ಯ ನಿನ್ನದು ರಾಯ ।

ಕೂಪದೊಳು ಬಿದ್ದು ಕೊರಹುತಿಹೆ ಗುರುರಾಯ ।

ರೂಪುಗೊಳಿಸಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 654 :

ತಳಿಗೆಗಂ ತಲೆಯಿಲ್ಲ । ಮಳೆಗೆ ಜೋಯಿಸರಿಲ್ಲ ।

ಬೆಳಗಾಗೆ ಕನ್ನಗಳವಿಲ್ಲ ಲೋಕದೊಳು ।

ಉಳಿದಾಳ್ಗಳಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 655 :

ಎತ್ತೆಮ್ಮೆ ಹೂಡುವದು । ಉತ್ತೊಮ್ಮೆ ಹರಗುವದು ।

ಬಿತ್ತೊಮ್ಮೆ ಹರಗಿ, ಕಳೆತೆಗೆದರಾ ಬೆಳೆಯು ।

ಎತ್ತುಗೈಯುದ್ದ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 656 :

ಊರಗಳ ಮೂಲದಲಿ । ಮಾರನರಮನೆಯಲ್ಲಿ

ಭೋರಿಜೀವಿಗಳ ಹುಟ್ಟಿಸಿದ – ಅಜನಿಗಿ

ನ್ನಾರು ಸಾಯುಂಟೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 657 :

ನೋಟ ಶಿವಲಿಂಗದಹಲಿ । ಜೂಟ ಜ್ಂಗಮದಲಿ ।

ನಾಟನಾ ಮನವು ಗುರುವಿನಲಿ,

ಭಕ್ತನಾ ಮಾಟವನು ನೋಡು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 658 :

ಆಲಸಿಕೆಯಲಿರುವಂಗೆ ಕ್ಲಸಲಂಬಲಿಯಿಲ್ಲ ।

ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಆಲಸದಿರುವಂಗೆ ಬೇರಿಂದ ।

ಹಲಸು ಕಾತಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 659 :

ರುದ್ರಾಕ್ಷಿಯ ಮಾಲೆಯ ।

ಭದ್ರದಲಿ ಧರಿಸಿದಗೆ ಹೊದ್ದಿರ್‍ದ ಪಾಪ ಹೋಗಲವ ಸಾಕ್ಷಾತ ।

ಮಾಲೆಯ ರುದ್ರನೇ ಸರ್ವಜ್ಞ||

  ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 14 : ಅಮೃತ

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 660 :

ಎಂತಿರಲು ಪರರ ನೀ। ಮುಂತೆ ನಂಬಲು ಬೇಡ।

ಕುಂತಿ ಹೆಮ್ಮಗನ ಕೊಲಿದಳು, ಮಾನವರ।

ನೆಂತು ನಂಬುವದು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 661 :

ಚಟುಲ ಲೋಚನೆಯಂತೆ। ಕುಟಿಲಕುಂತಳೆಯಂತೆ।

ವಿಟಹೆಣ್ಣಿನಂತೆ ಹಗಲಲ್ಲಿ,ಇರುಳು ಸಂ।

ಗಟಿನ ಕಾಯಂತೆ,ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 662 :

ಇಲ್ಲದವನಹುದಾಡೆ । ಬಲ್ಲಂತೆ ಬೊಗಳುವರು ।

ಬಲ್ಲಿದನು ಅಲ್ಲ್ದಾಡಿದರೆ ಎಲ್ಲವರು ।

ಬೆಲ್ಲವೆಂಬವರು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 663 :

ನಾರಿ ಪರರಿಗುಪಕಾರಿ ನಾರಿ ಸ್ವರ್ಗಕ್ಕೆ ದಾರಿ

ನಾರಿ ಸಕಲರಿಗೆ ಉಪಕಾರಿ ಮುನಿದರಾ

ನಾರಿಯೇ ಮಾರಿ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 664 :

ತನ್ನ ದೋಷವ ನೂರು । ಬೆನ್ನ ಹಿಂದಕ್ಕಿಟ್ಟು ।

ಅನ್ಯ್ರೊಂದಕ್ಕೆ ಹುಲಿಯಪ್ಪ ಮಾನವನು ।

ಕುನ್ನಿಯಲ್ಲೇನು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 665 :

ನಾಲಿಗೆಗೆ ನುಣುಪಿಲ್ಲ । ಹಾಲಿಗಿಂ ಬಿಳಿಪಿಲ್ಲ ।

ಕಾಲನಿಂದಧಿಕ ಅರಿಯಿಲ್ಲ ದೈವವುಂ ।

ಶೂಲಿಯಿಂದಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 666 :

ಸಣ್ಣನೆಯ ಮಳಲೊಳಗೆ ನುಣ್ಣನೆಯ ಶಿಲೆಯೊಳಗೆ

ಬಣ್ಣೆಸಿಬರೆದ ಪಟದೊಳಗೆಯಿರುವಾತ

ತಣ್ಣೊಳಗೆ ಇರನೇ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 667 :

ಭಾಷೆಯಿಂ ಮೇಲಿಲ್ಲ । ದಾಸನಿಂ ಕೀಳಿಲ್ಲಿ ।

ಮೋಸದಿಂದಧಿಕ ಕೇಡಿಲ್ಲ ಪರದೈವ ।

ಈಶನಿಂದಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 668 :

ಚೇಳನೇರಲು ಗುರುವು । ಕಾಳಗವು ಪಿರಿದಕ್ಕು ।

ಗಾಳಿಯಿಂ ವೇಳೆಯು ಕಿರಿದಕ್ಕು ಬೆಳೆಯಿಲ್ಲ ।

ಕೋಲಾಗವಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 669 :

ಮೂರು ಕಾಲಲಿ ನಿಂತು । ಗೀರಿ ತಿಂಬುದು ಮರನ ।

ಆರಾರಿ ನೀರ ಕುಡಿದಿಹುದು ಕವಿಗಳಲಿ।

ಧೀರರಿದ ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 670 :

ಅಗ್ಗ ಬಡವಗೆ ಲೇಸು । ಬುಗ್ಗೆಯಗಸಗೆ ಲೇಸು ।

ತಗ್ಗಿನಾ ಗದ್ದೆ ಉಳಲೇಸು ಜೇಡಂಗೆ ।

ಮಗ್ಗ ಲೇಸೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 671 :

ಮಾನವನ ದುರ್ಗುಣವನೇನೆಂದು ಬಣ್ಣಿಸುವೆ

ದಾನವಗೈಯೆನಲು ಕನಲುವ ದಂಡವನು

ಮೌನದಿಂ ತೆರುವ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 672 :

ಅನ್ನವಿಕ್ಕದನಿಂದ | ಕುನ್ನಿ ತಾ ಕರ ಲೇಸು

ಉನ್ನತವಪ್ಪತಿಥಿಗಿಕ್ಕದ ಬದುಕು – ನಾಯ

ಕುನ್ನಿಯಿಂ ಕಷ್ಟ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 673 :

ಒಮ್ಮೆಯುಂಡವ ತ್ಯಾಗಿ । ಇನ್ನೊಮ್ಮೆಯುಂಡವ ಭೋಗಿ ।

ಬಿಮ್ಮೆಗುಂಡವನು ನೆರೆಹೋಗಿ ।

ಯೋಗಿ ತಾ ಸುಮ್ಮನಿರುತಿ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 674 :

ನಂದೆಯನು ಭದ್ರೆಯನು । ಒಂದಾಗಿ ಅರ್ಧಿಸಲು ।

ಅಂದಿನ ತಿಥಿಯ ಸಮನಾಗೆ ಗ್ರಹಣ ತಾ ।

ಮುಂದೆ ಬಂದಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 675 :

ಗುಡಿಯ ಬೋದಿಗೆ ಕಲ್ಲು ।

ನಡುರಂಗ ತಾ ಕಲ್ಲು । ಕಡೆಮೂಲೆ ಸೆರಗು ತಾ ಕಲ್ಲು ।

ವರವನ್ನು ಕೊಡುವಾತ ಬೇರೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 676 :

ದಾರದಿಂದಲೇ ಮುತ್ತು । ಹಾರವೆಂದೆನಿಸುಹುದು ।

ಆರೈದು ನಡೆವ ದ್ವಿಜರುಗಳ ಸಂಸರ್ಗ ।

ವಾರಿಂದಲಧಿಕ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 677 :

ಹೊಟ್ಟೆಗುಣ ಕೊಟ್ಟವಗೆ । ಸಿಟ್ಟು ನೆರೆ ಬಿಟ್ಟವಗೆ ।

ಬಟ್ಟೆಯಾ ಮುಳ್ಳು ಸುಟ್ಟವಗೆ, ಬಹು ಭವದ ।

ಹುಟ್ಟು ತಾನಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 678 :

ತಂದೆ ಹಾರುವನಲ್ಲ । ತಾಯಿ ಮಾಳಿಯು ಅಲ್ಲ

ಚಂದ್ರಶೇಖರನ ವರಪುತ್ರ – ನಾ ನಿಮ್ಮ

ಕಂದನಲ್ಲೆಂಬೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 679 :

ಓದುವಾದಗಳೇಕೆ ? ಗಾದೆಯ ಮಾತೇಕೆ?

ವೇದ ಪುರಾಣವು ನಿನಗೇಕೆ ಲಿಂಗದಾ

ಹಾದಿಯರಿಯದಲೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 680 :

ಗಾಡವಿಲ್ಲದ ಬಿಲ್ಲು । ಕೋಡಿಯಿಲ್ಲದ ಕೆರೆಯು ।

ಬೇಡಂಗೆ ಮಾಡಿದುಪಕಾರ ಕಡೆಯಲ್ಲಿ ।

ಕೇಡು ಕಾಣಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 681 :

ಬೆಂದ ಆವಿಗೆ ಭಾಂಡ । ಒಂದೊಂದು ಭೋಗವನು ।

ಅಂದದಿಂ ಉಂಡ ಒಡೆದು ಹಂಚಾದಂತೆ ।

ಬಿಂದುವನು ದೇಹ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 682 :

ಭೋಗಿಸುವ ವಸ್ತುಗಳ ಭೋಗಿಸು ಶಿವಗಿತ್ತು

ರಾಗದಿಂ ಸತ್ಯವೆರಸಿಹ ಪ್ರಸಾದಿಯ

ಶ್ರಿ ಗುರುವು ಎಂಬೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 683 :

ಅಟ್ಟರಾವೃಡಿಗನ । ಸುಟ್ಟಿಹರು ಕುಂಟಿಗೆಯ।

ಹುಟ್ಟಿಯ ಮೂಗ ಹರಿದರೀ ಮೂರು ಭವ।

ಗೆಟ್ಟು ಕೂಡಿದರು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 684 :

ಗಾಜು ನೋಟಕೆ ಲೇಸು । ಮಾನಿನಿಗೆ ಪತಿ ಲೇಸು ।

ಸ್ವಾನುಭಾವಿಯ ನುಡಿ ಲೇಸು ಎಲ್ಲಕ್ಕು ನಿ ।

ಧಾನವೇ ಲೇಸು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 685 :

ಪರಮನೈಮೊಗ ಉಳಿದು । ನೆರವಿಯನೊಲ್ಲದೆ

ನರರೊಪ ಧರಿಸಿ ಗುರುವಾಗಿ – ಬೋಧಿಪಗೆ

ಸರಿ ಯಾರ ಕಾಣೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 686 :

ಅರಸು ಮುನಿದೂರೊಳಗೆ | ಇರುವುದೇ ಕರ ಕಷ್ಟ

ಅರಸು ಮನ್ನಣೆಯು ಕರಗಿದ – ಠಾವಿಂದ

ಸರಿವುದೇ ಲೇಸು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 687 :

ಊರಿಂಗೆ ದಾರಿಯನು ಆರು ತೋರಿದರೇನು?

ಸಾರಾಯದಾ ನಿಜವ ತೋರುವ ಗುರುವು ತಾ

ನಾರಾದರೇನು? ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 688 :

ಅರಿತಂಗೆ ಅರವತ್ತು । ಮರೆತಂಗೆ ಮೂವತ್ತು ।

ಬರೆವಂಗೆ ರಾಜ್ಯ ಸರಿಪಾಲು । ಹಾರುವನು ।

ಬರೆಯದೇ ಕೆಟ್ಟ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 689 :

ಇನ್ನು ಬಲ್ಲರೆ ಕಾಯಿ । ಮುನ್ನಾರಾ ಅರವತ್ತು ।

ಹಣ್ಣು ಹನ್ನೆರಡು ಗೊನೆ ಮೂರು ತೊಟ್ಟೊಂದು ।

ಚನ್ನಾಗಿ ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 690 :

ಅನ್ನವನಿಕ್ಕುವುದು | ನನ್ನಿಯನು ನುಡಿವುದು

ತನ್ನಂತೆ ಪರರ ಬಗೆದೊಡೆ – ಕೈಲಾಸ

ಬಿನ್ನಾಣವಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 691 :

ಮೆಟ್ಟಿಪ್ಪುದಾಶೆಯನು । ಕಟ್ಟಿಪ್ಪುದಿಂದ್ರಿಯವ ।

ತೊಟ್ಟಿಪ್ಪುದುಳ್ಳ ಸಮತೆಯವನು,

ಶಿವಪದವು ಮುಟ್ಟಿಪ್ಪುದಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 692 :

ಬೆಳೆದೆನವರಿಂದೆನ್ನ । ಕಳೆಯ ಕಂಡವರೆಲ್ಲ

ಮೊಳೆಯಲ್ಲಿ ಸಸಿಯನರಿವಂತೆ – ಮಾಳಿಯ

ತಿಳಿದವರರೆಗು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 693 :

ಉತ್ತಮದ ವರ್ಣಿಗಳೆ । ಉತ್ತಮರು ಎನಬೇಡ ।

ಮತ್ತೆ ತನ್ನಂತೆ ಬಗೆವರನೆಲ್ಲರನು ।

ಉತ್ತಮರು ಎನ್ನು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 694 :

ಇಂದ್ರಿಯವ ತೊರೆದಾತ | ವಂದ್ಯನು ಜಗಕೆಲ್ಲ

ಬಿಂದುವಿನ ಬೇಧವರಿದ ಮಹಾತ್ಮನು

ಬೆಂದ ನುಲಿಯಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 695 :

ಹುಟ್ಟಿದ ಮನೆ ಬಿಟ್ಟು । ಸಿಟ್ಟಿನಲಿ ಹೊರಟಿಹಳು।

ಸಿಟ್ಟಳಿದು ಮನೆಗೆ ಬರುತಿಹಳು ಕವಿಗಳಲಿ।

ದಿಟ್ಟರಿದ ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 696 :

ಬಡವ ಬಟ್ಟೆಯ ಹೋಗ । ಲೊಡನೆ ಸಂಗಡಿಗೇಕೆ ?

ಬಡತನವು ಎಂಬ ಹುಲಿಗೂಡಿ ಬರುವಾಗ ।

ನುಡಿಸುವವರಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 697 :

ಮಾತು ಮಾಣಿಕ ಮುತ್ತು ।

ಮಾತೆ ತಾ ಸದನವು । ಮಾತಾಡಿದಂತೆ

ನಡೆದಾತ ಜಗವನ್ನು ಕೂತಲ್ಲಿ ಆಳ್ವ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 698 :

ಇಪ್ಪೊತ್ತು ದೇವರನು । ತಪ್ಪದಲೆ ನೆನದಿಹರೆ ।

ತುಪ್ಪ ಒರಗವು ಉಣಲುಂಟು ತನಗೊಬ್ಬ ।

ಳಪ್ಪುವಳುಂಟು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 699 :

ಕಾಲು ಮುರಿದರೆ ಹೊಲ್ಲ । ಬಾಲೆ ಮುದುಕಗೆ ಹೊಲ್ಲ ।

ನಾಲಿಗೆಯಲೆರಡು ನುಡಿ ಹೊಲ್ಲ ।

ಸಮರದಲಿ ಸೋಲುವಡೆ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 700 :

ಧರೆಯಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿ ಅಂ । ತರದಲ್ಲಿ ಓಡುವದು ।

ಮೊರೆದೇರಿ ಕಿಡಿಯನುಗುಳುವದು ಕವಿಗಳೇ ।

ಅರಿದರಿದು ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ||