ಸರ್ವಜ್ಞನ ತ್ರಿಪದಿಗಳು (101-150)

 ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 101 :

ಕಾಲು ನಾಲ್ಕುಂಟದಕೆ। ಹೇಳುವರೆ ಮೃಗವಲ್ಲ।

ಮೇಲೆ ತಲೆ ಮೂರುಅಜನಲ್ಲ, ಕವಿಗಳಲಿ।

ಬಾಲರಿದ ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 102 :

ಮನದಲ್ಲಿ ನೆನೆವಂಗೆ ಮನೆಯೇನು ಮಠವೇನು ?

ಮನದಲ್ಲಿ ನೆನೆಯದಿರುವವನು ದೇಗುಲದ

ಕೊನೆಯಲಿದ್ದೇನು ? ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 103 :

ಬಲ್ಲಿದನು ನುಡಿದಿಹರೆ । ಬೆಲ್ಲವನು ಮೆದ್ದಂತೆ ।

ಇಲ್ಲದಾ ಬಡವ ನುಡಿದಿಹರೆ – ಬಾಯಿಂದ ।

ಜೊಲ್ಲು ಬಿದ್ದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 104 :

ಉಣ್ಣೆ ಕೆಚ್ಚಲೊಳಿರ್ದು ಉಣ್ಣದದು ನೊರೆವಾಲು

ಪುಣ್ಯವನು ಮಾಡಿ ಉಣಲೊಲ್ಲದವನಿರವು

ಉಣ್ಣೆಯಿಂ ಕಷ್ಟ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 105 :

ಮಾಯಾಮೋಹನ ಮೆಚ್ಚಿ । ಕಾಯವನು ಕರಗಿಸಿತ ।

ಆಯಾಸಗೊಂಡ ಬಳಲದೊನ್ನಮಃ ಶಿ ।

ವಾಯವೆಂದೆನ್ನು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 106 :

ಸುರೆಯ ಸೇವಿಸುವಂಗೆ । ಸಿರಿಗರ್ವಪಚನಂಗೆ ।

ದೊರೆಯಲ್ಲಿ ತೇಜ ಪಡೆದಂಗೆ ಶಿರವಿಹುದು ।

ಸ್ಥಿರವಲ್ಲ ನೋಡ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 107 :

ಹಲ್ಲು ಎಲುವೆಂಬುದನು । ಎಲ್ಲವರು ಬಲ್ಲರೆಲೆ ।

ನಿಲ್ಲದಲೆ ಎಲುವಿನಿಂದೆಲ್ಲವಗಿದ ಬಳಿ ।

ಕೆಲ್ಲಿಯದು ಶೀಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 108 :

ಬೆಳ್ಳಗೆ ಇರುತಿಹುದು। ಉಳ್ಳಾಡಿ ಬರುತಿಹುದು।

ಸುಳ್ಳಲ್ಲ ಸತಿಯರಳಿಸುವದು, ಕವಿಗಳಲಿ।

ಉಳ್ಳವರು ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 109 :

ತಿಟ್ಟಿಯೊಳು ತೆವರದೊಳು । ಹುಟ್ಟಿಹನೆ ಪರಶಿವನು ।

ಹುಟ್ಟು ಸಾವುಗಳು ಅವಗಿಲ್ಲ ಜಗವನ್ನು ।

ಬಿಟ್ಟಿಹನು ನೋಡು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 110 :

ಹೆಂಡಿರು ಮಕ್ಕಳಿಗೆಂದು | ದಂಡಿಸದಿರು ದೇಹವನು

ಭಂಡ ವಸ್ತುವನು ಕೊಡದುಣದೆ – ಬೈಚಿಡಲು

ಕಂಡವರಿಗಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 111 :

ಕಾಸು ಇಲ್ಲದಳ ಬಾಳು। ಭಾಷೆಯರಿಯದ ಆಳು।

ಹೇಸಿಯಾದವಳ ಮನೆವಾರ್ತೆ ಕತ್ತೆಯ।

ಹೂಸಿನಂತಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 112 :

ನೆವದೊಳೆಡೆಯಾಡಿಸುತ । ತವೆ ಸಖನ ನುಡಿಯಿಸುತ ।

ಕವಿದಿರಲು ಬಗೆದೆ ಚಿನ್ನವ ಪ್ರತಿವೆರಸಿ ।

ತವಕದಲಿ ತೆಗೆವ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 113 :

ಸಿಂಗಕ್ಕೆ ಗುರು ಬರಲು ।

ಸಂಗರವು ಘನವಕ್ಕು ಅಂಗನೆಯರಿಗೆ ಬಾಧೆ ಪಿರಿದಕ್ಕು ಕಡೆ ಮಳೆ ।

ಹಿಂಗಾರಿಯಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 114 :

ಬೇಡಂಗೆ ಶುಚಿಯಿಲ್ಲ । ಬೋಡಂಗೆ ರುಚಿಯಿಲ್ಲ ।

ಕೂಡಿಲ್ಲದಂಗೆ ಸುತರಿಲ್ಲ ಜಾಡತಾ ।

ಮೂಢಾತ್ಮನಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 115 :

ಕಣ್ಣಿನಿಂದಲೆ ಪುಣ್ಯ । ಕಣ್ಣಿನಿಂದಲೆ ಪಾಪ।

ಕಣ್ಣಿನಿಂದಿಹವು ಪರವಕ್ಕು, ಲೋಕಕ್ಕೆ ।

ಕಣ್ಣೆ ಕಾರಣವು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 116 :

ಹುಸಿವಾತ ದೇಗುಲದ । ದೆಸೆಯತ್ತ ಮುಂತಾಗಿ ।

ನೊಸಲೆತ್ತಿ ಕರವ ಮುಗಿದಿಹರೆ ।

ಅಷ್ಟುದ್ದ ಹರಿವನೆಂದರಿಗು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 117 :

ಬರಕೆ ಬುತ್ತಿಯು ಹೊಲ್ಲ । ಸಿರಿಕಾ ಮನೆ ಹೊಲ್ಲ ।

ಕರೆಕರೆಯ ಕೂಳು ತಿನಹೊಲ್ಲ ।

ಕಜ್ಜಿಯನು ಕೆರೆಕೊಳ್ಳ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 118 :

ಕನ್ನೆಯಾಡನು ತಂದು। ಬನ್ನಬಡಿಸುತ ಕೊಂದು।

ಉನ್ನತವ ಪಡೆದ ವಿಪ್ರನಿಂ ಅಗಸರ ।

ಕುನ್ನಿ ಲೇಸೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 119 :

ಆರಯ್ದು ನುಡಿವವನು । ಆರಯ್ದು ನಡೆವವನು ।

ಆರಯ್ದು ಪದವ ನಿಡುವವನು ಲೋಕಕ್ಕೆ

ಆರಾಧ್ಯನಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 120 :

ರಾಗಿಯನ್ನು ಉಂಬುವ ನಿ । ರೋಗಿ ಎಂದೆನಿಸುವನು ।

ರಾಗಿಯು ಭೋಗಿಗಳಿಗಲ್ಲ ಬಡವರಿಂ ।

ಗಾಗಿ ಬೆಳೆದಿಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 121 :

ಅರ್ಪಿತದ ಭೇದವನು

ತಪ್ಪದೆಲೆ ತಿಳಿದಾತ ಸರ್ಪಭುಷಣನ ಸಮನಹನು ನಿಜಸುಖದೋ

ಳೊಪ್ಪುತ್ತಲಿಹನು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 122 :

ಅಂದಕನು ನಿಂದಿರಲು ಮುಂದೆ ಬಪ್ಪರ ಕಾಣ

ಬಂದರೆ ಬಾಯೆಂದೆನದಿರ್ಪ ಗರುವಿಯ

ದಂದುಗವೇ ಬೇಡ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 123 :

ಮೀನು ಮುಟ್ಟದ ವಾರಿ। ದಾನವಾರಿಯು ತಾನು।

ಮಾನವರಿಗಾಗಿ ಬೆಳೆಸಿಹನು ಕವಿಗಳಲಿ।

ಮಾನಿಸರು ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 124 :

ವಿಪ್ರರಿಂದಲೇ ವಿದ್ಯೆ ।

ವಿಪ್ರರಿಂದಲೇ ಬುದ್ಧಿ ।

ವಿಪ್ರ ನಿಜವಿಪ್ರರಿಲ್ಲದಿರಲೇ ಜಗವು ಕ್ಷಿಪ್ರದಲಿ ಕೆಡಗು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 125 :

ಗಿಡ್ಡ ಹೆಂಡತಿ ಲೇಸು। ಮಡ್ಡಿ ಕುದುರೆಗೆ ಲೇಸು।

ಬಡ್ಡಿಯ ಸಾಲ ಕೊಡಲೇಸು, ಹಿರಿಯರಿಗೆ।

ಗಡ್ಡ ಲೇಸೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 126 :

ಅಕ್ಕರವು ಲೆಕ್ಕಕ್ಕೆ ತರ್ಕ ತಾ ವಾದಕ್ಕೆ

ಮಿಕ್ಕ ಓದುಗಳು ತಿರುಪೆಗೆ, ಮೋಕ್ಷಕ್ಕಾ

ರಕ್ಕರವೇ ಸಾಕು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 127 :

ಉಣ್ಣದೊಡವೆಯ ಗಳಿಸಿ | ಮಣ್ಣಾಗೆ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟು

ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬಳಿದು ಮೆತ್ತಿದನ – ಬಾಯೊಳಗೆ

ಮಣ್ಣು ಕಂಡಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 128 :

ಜಾಣ ಜಾಣಗೆ ಲೇಸು । ಕೋಣ ಕೋಣಗೆ ಲೇಸು ।

ನಾಣ್ಯವದು ಲೇಸು ಜನರಿಂಗೆ ಊರಿಂಗೆ ।

ಗಾಣಿಗನು ಲೇಸು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 129 :

ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದವಂಗೆ ।

ಒಪ್ಪುವದು ಸಂಕೋಲೆ ತಪ್ಪಿಲ್ಲದಿಪ್ಪ ।

ಶರಣಂಗೆ ಸಂಕೋಲೆ ಬಪ್ಪುದದೇಕೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 130 :

ಸೊಡರಿಂಗೆ ಎಣ್ಣೆಯ | ಕೊಡನೆತ್ತಿ ಹೊಯಿವರೆ

ಬಡವನೆಂದು ಕೊಡದೆ ಇರಬೇಡ – ಇರವರಿದು

ಕೊಡುವುದೇ ಲೇಸು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 131 :

ಹೆಣ್ಣಿನಿಂದಲೆ ಇಹವು । ಹೆಣ್ಣಿನಿಂದಲೆ ಪರವು ।

ಹೆಣ್ಣಿಂದ ಸಕಲಸಂಪದವು ಹೆಣ್ಣೊಲ್ಲ ।

ದಣ್ಣಗಳು ಯಾರು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 132 :

ಆಡುವವ ಕೆಟ್ಟಂತೆ । ನೋಡಹೋದವ ಕೆಟ್ಟ ।

ಬೇದುವವ ಕೆಟ್ಟ, ನೆತ್ತವನು ಆಡುವನ ।

ಕೂಡಿದವ ಕೆಟ್ಟ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 133 :

ವ್ಯಸನ ದೇಹ । ಮಸಣವನು ಕಾಣುವದು ।

ವ್ಯಸನವನು ಬಿಟ್ಟು, ಹಸನಾಗಿ ದುಡಿದರೆ ।

ಅಶನ – ವಸನಗಳು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 134 :

ಕಂಡುದನು ಆಡೆ ಭೂ । ಮಂಡಲವು ಮುನಿಯುವುದು ।

ಕೊಂಡಾಡುತಿಚ್ಚೆ ನುಡಿದಿಹರೆ ಜಗವೆಲ್ಲ

ಮುಂಡಾಡುತಿಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 135 :

ಕ್ಷೀರದೊಳು ಘೃತವಿದ್ದು । ನೀರೊಳು ಶಿಖಿಯಿದ್ದು

ಆರಿಗೆಯು ತೋರಿದಿಹುದಂತೆ – ಎನ್ನೊಳಗೆ

ಸಾರಿಹನು ಸಿವನು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 136 :

ನೊಕಿದವರಾಗ । ಕುಕಟಿಯವನು

ಲೋಕದೊಳಗೆಲ್ಲ ಕಂಡುದ – ನುಡಿವುತ

ಏಕವಾಗಿಹೆನು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 137 :

ಈರೈದು ತಲೆಯುಳ್ಳ । ಧೀರ ರಾವಣ ಮಡಿದ।

ವೀರ ಕೀಚಕನು ಗಡ ಸತ್ತ, ಪರಸತಿಯ।

ಸಾರ ಬೇಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 138 :

ಅಟ್ಟಿಕ್ಕುವಾಕೆಯೊಳು । ಬೆಟ್ಟಿತ್ತು ಹಗೆ ಬೇಡ ।

ಸಟ್ಟುಗದೆ ಗೋಣ ಮುರಿಯುವಳೂ ಅಲಗಿಲ್ಲ ।

ದಿಟ್ಟಯಾಳವಳು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 139 :

ಅಂತಿಕ್ಕು ಇಂತಿಕ್ಕು ಎಂತಿಕ್ಕು ಎನಬೇಡ

ಚಿಂತೆಯಲಿ ದೇಹ ಬಡವಕ್ಕು ಶಿವ

ತೋರಿದಂತಿಹುದೇ ಲೇಸು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 140 :

ಐವರಟ್ಟಾಸವನ । ಯೌವನದ ಹಿಂಡನ್ನು ।

ಹೊಯ್ಯುತ್ತ ವಶಕ್ಕೆ ತಂದಾತ ಜಗದೊಳಗೆ ।

ದೈವ ತಾನಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 141 :

ಕೊಟ್ಟು ಕುದಿಯಲಿ ಬೇಡ। ಕೊಟ್ಟಾಡಿಕೊಳಬೇಡ।

ಕೊಟ್ಟು ನಾ ಕೆಟ್ಟೆನೆನಬೇಡ ! ಶಿವನಲ್ಲಿ।

ಕಟ್ಟಿಹುದು ಬುತ್ತಿ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 142 :

ಬೆಟ್ಟ ಕರ್ಪುರ ಉರಿದು । ಬೊಟ್ಟಿಡಲು ಬೂದಿಲ್ಲ

ನೆಟ್ಟನೆ ಗುರುವನರಿದನ – ಕರ್ಮವು

ಮುಟ್ಟಲಂಜುವವು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 143 :

ಅಟ್ಟಿ ಹರಿದಾಡುವದು । ಬಟ್ಟೆಯಲಿ ಮೆರೆಯುವದು ।

ಹೊಟ್ಟೆ ಹುಣ್ಣಾಗಿ ನಗಿಸುವದು ಒಂದು ಹಿಡಿ ಹಿಟ್ಟು ।

ಕಾಣಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 144 :

ಬತ್ತಿ ಹೆತ್ತುಪ್ಪವನು ಹತ್ತಿಸಿದ ಫಲವೇನು?

ನಿತ್ಯ ನೆಲೆಗೊಳದೆ ಭಜಿಸುವಾ ಪೂಜೆ ತಾ

ಹತ್ತಿಗೇಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 145 :

ಇಕ್ಕೇರಿ ಸೀಮೆಯ । ಲೆಕ್ಕವನು ಹೇಳುವೆನು।

ಇಕ್ಕೇರಿಯಳಿದ ದಶವರುಷದಂತ್ಯಕ್ಕೆ।

ಮುಕ್ಕಣ್ಣ ಬರುವ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 146 :

ಮುನ್ನ ಕಾಲದಲಿ ಪನ್ನಗಧರನಾಳು

ಎನ್ನೆಯ ಪೆಸರು, ಪುಷ್ಪದತ್ತನು ಎಂದು

ಮನಿಪರು ದಯದಿ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 147 :

ಉಳ್ಳಲ್ಲಿ ಉಣಲೊಲ್ಲ | ಉಳ್ಳಲ್ಲಿ ಉಡಲೊಲ್ಲ

ಉಳ್ಳಲ್ಲಿ ದಾನಗೊಡಲೊಲ್ಲ – ನವನೊಡವೆ

ಕಳ್ಳಗೆ ನೃಪಗೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 148 :

ಒಡಕು ಮಡಿಕೆಯು ಹೊಲ್ಲ। ಕುಡಿಕ ನೆರೆಯೊಳು ಹೊಲ್ಲ।

ಒಡಕಿನ ಮನೆಯೊಳಿರಹೊಲ್ಲ, ಬಡವಗೆ।

ಸಿಡುಕು ತಾ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 149 :

ಅಲ್ಲವರಷಿಣವುಂಟು । ಬೆಲ್ಲ ಬಿಳೆನಲೆಯುಂಟು ।

ಒಳ್ಳೆ ಹಲಸುಂಟು । ಮೆಲ್ಲಲ್ಕೆ ಮಲೆನಾಡು

ನಲ್ಲೆನ್ನ ಬಹುದೇ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 150 :

ಬ್ರಹ್ಮ ಗಡ । ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಆ ವಿಷ್ಣು ಗಡ

ಹತವ ಮಾಡುವಡೆ ರುದ್ರ ಗಡ – ಎಂದೆಂಬ

ಸ್ಥಿತಿಯ ತಿಳಿಯೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ||