ಸರ್ವಜ್ಞನ ತ್ರಿಪದಿಗಳು (201-250)

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 201 :

ಆಡಿ ಹುಸಿಯಲು ಹೊಲ್ಲ । ಕೂಡಿ ತಪ್ಪಲು ಹೊಲ್ಲ ।

ಕಾಡುವಾ ನೆಂಟ ಬರ ಹೊಲ್ಲ ಸಟಿಯ ।

ನಾಡುವನೆ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 202 :

ಕೊಂದು ತಿನ್ನುವ ಕಂದ । ಕೊಂದನೆಂದೆನಬೇಡ ।

ನೊಂದಂತೆ ನೋವರಿಯದಾ ನರರಂದು ।

ಕೊಂದಿಹುದೆ ನಿಜವು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 203 :

ಒಸೆದೆಂಟು ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಮಿಸುನಿ ಗಿಣ್ಣಲು ಗಿಂಡಿ

ಹಸಿದು ಮಾಡುವನ ಪೂಜೆಯದು ಬೋಗಾರ

ಪಸರ ವಿಟ್ಟಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 204 :

ಹುಲಿಯ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕ । ಹುಲ್ಲೆಯಂದದಿ ಮೊರವೆ ।

ಬಲಿಯ ಬಿಡಿಸೆನ್ನ ಗುರುರಾಯ ಮರೆಹೊಕ್ಕೆ ।

ಕೊಲುತಿಹಳು ಮಾಯೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 205 :

ಕೋಳಿಕೂಗದಮುನ್ನ । ಏಳುವದು ನಿತ್ಯದಲಿ ।

ಬಾಳ ಲೋಚನನ ಭಕ್ತಿಯಿಂ ನೆನೆದರೆ ।

ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 206 :

ಕುರಿಯನೇರಲು ಗುರುವು । ಧರೆಗೆ ಹೆಮ್ಮೆಳೆಯಕ್ಕು ।

ಪರಿಪರಿಯ ಧಾನ್ಯ ಬೆಳೆಯಕ್ಕು ಪ್ರಜೆಗಳೆಗೆ ।

ಕರೆಯಲ್ಹಯನಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 207 :

ಕಿಚ್ಚುಂಟು ಕೆಸರುಂಟು।ಬೆಚ್ಚನ ಮನೆಯುಂಟು।

ಇಚ್ಛೇಗೆ ಬರುವ ಸತಿಯುಂಟು, ಮಲೆನಾಡ ।

ಮೆಚ್ಚು ನೋಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 208 :

ತುಪ್ಪವಾದಾ ಬಳಿಕ | ಹೆಪ್ಪನೆರೆದವರುಂಟೆ

ನಿಃಪತ್ತಿಯಾದ ಗುರುವಿನುಪದೇಶದಿಂ

ತಪ್ಪದೇ ಮುಕ್ತಿ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 209 :

ಸುರೆಯ ಹಿರಿದುಂಡವಗೆ। ಉರಿಯ ಮೇಲ್ದುಡುಕುವಗೆ।

ಹರಿಯುವ ಹಾವು, ಪರನಾರಿ ಪಿಡಿದಂಗೆ।

ಮರಣದ ನೆರಳು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 210 :

ಹೇಳಿದರೆ ಕೇಳಿದರೆ । ಕೇಳುವದು ಕರಲೇಸು ।

ಹೇಳಿದರೆ ಕೇಳಿದಿರುವವನ ಉಪ್ಪರಿಗೆ ।

ಕೇಳಗೂ ಕಷ್ಟ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 211 :

ಅಡವಿಯಲಿ ಹುಟ್ಟಿಹುದು। ಗಿಡಮರನು ಆಗಿಹುದು।

ಕಡಿದರೆ ಕಂಪ ಕೊಡುತಿಹುದು, ಇದನೊಡೆದು।

ತಡೆಯದೆ ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 212 :

ಹಸಿದಿಹರೆ ಉಣಲಿಲ್ಲ। ಒಸೆದೇಳ ಹೊತ್ತಿಲ್ಲ।

ಬೆಸಗೊಂಬುವುದಕೆ ಗಡಿಯಿಲ್ಲ, ಜೋಯಿಸರ।

ಘಸಣೆಯೇ ಸಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 213 :

ಆದಿ ದೈವವನು ತಾ ಭೇದಿಸಲಿ ಕರಿಯದಲೆ

ಹಾದಿಯಾಕಲ್ಲಿಗೆಡೆಮಾಡಿ ನಮಿಸುವಾ

ಮಾದಿಗರ ನೋಡು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 214 :

ಮುಟ್ಟಾದ ಹೊಲೆಯೊಳಗೆ । ಹುಟ್ಟಿಹುದು ಜಗವೆಲ್ಲ।

ಮುಟ್ಟಬೇಡೆಂದು ತೊಲಗುವ ಹಾರುವನು।

ಹುಟ್ಟಿದನು ಎಲ್ಲಿ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 215 :

ಮಾಯಾಮೋಹವ ನೆಚ್ಚಿ | ಕಾಯವನು ಕರಗಿಸುತೆ

ಆಯಾಸಗೊಳುತ ಇರಬೇಡ – ಓಂ ನಮಶ್ಯಿ

ವಾಯವೆಂದೆನ್ನಿ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 216 :

ತುರುಕನಾ ನೆರೆ ಹೊಲ್ಲ । ಹರದನಾ ಕೆಳ ಹೊಲ್ಲ ।

ತಿರಿಗೊಳನಟ್ಟು ಉಣಹೊಲ್ಲ ।

ಪರಸ್ತ್ರೀಯ ಸರಸವೇ ಹೊಲ್ಲ । ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 217 :

ಕೊಟ್ಟಿಹರೆ ಹಾರುವರು । ಕುಟ್ಟುವರು ಅವರಂತೆ ।

ಬಿಟ್ಟಿರದ ನೋಡಿ ನುಡಿಸರಾ ಹಾರುವರು ।

ನೆಟ್ಟನೆಯವರೇ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 218 :

ಮನವೆಂಬ ಮರ್ಕಟವು ।

ತನುವೆಂಬ ಮರನೇರಿ ತಿನುತಿಹುದು ವಿಷಯ ಫಲಗಳನು ।

ಕರುಣೆ ನೀ ತನುಮನ ಕಾಯೋ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 219 :

ಆಡದಲೆ ಮಾಡುವನು ರೂಢಿಯೊಳಗುತ್ತಮನು

ಆಡಿ ಮಾಡುವನು ಮಧ್ಯಮನು ಅಧಮ ತಾ

ನಾಡಿಯೂ ಮಾಡದವನು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 220 :

ಮಾತು ಮಾತಿಗೆ ತಕ್ಕ । ಮಾತು ಕೋಟಿಗಳುಂಟು ।

ಮಾತಾಡಿ ಮನಕೆ ಮುನಿಸಕ್ಕು ಮಾತಿನಲಿ ।

ಸೋತವನೆ ಜಾಣ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 221 :

ಮುಟ್ಟಾದ ಹೊಲೆಯೊಳಗೆ । ಹುಟ್ಟುವುದು ಜಗವೆಲ್ಲ ।

ಮುಟ್ಟಬೇಡೆಂದ ತೊಲಗುವಾ ಹಾರುವನು ।

ಹುಟ್ಟಿರುವನೆಲ್ಲಿ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 222 :

ಒಲ್ಲದವಳೊಡನಾಡಿ। ಚೆಲ್ಲವಾಡುವನೆಗ್ಗ ।

ಕಲ್ಲ ಪುತ್ಥಳಿಯ ಬಿಗಿದಪ್ಪಿ ಚುಂಬಿಸಲು।

ಹಲ್ಲು ಹೋದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 223 :

ಹಾರುವರು ಸ್ವರ್ಗದ । ದಾರಿಯನು ಬಲ್ಲರೇ ।

ನಾರಿ ಪತಿವ್ರತದಿ ನಡೆಯೆ ಸ್ವರ್ಗದಾ ।

ದಾರಿ ತೋರುವಳು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 224 :

ಕಂಡವರ ಕಂಡು ತಾ ಕೊಂಡ ಲಿಂಗವ ಕಟ್ಟಿ

ಕೊಂಡಾಡಲರಿಯದಧಮಂಗೆ ಲಿಂಗವದು

ಕೆಂಡದಂತಿಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 225 :

ಮಾತಿನಿಂ ನಗೆ-ನುಡಿಯು । ಮಾತಿನಿಂ ಹಗೆ ಕೊಲೆಯು ।

ಮಾತಿನಿಂ ಸರ್ವ ಸಂಪದವು ಲೋಕಕ್ಕೆ ।

ಮಾತೆ ಮಾಣಿಕವು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 226 :

ಅರಮನೆಯಲಿರುತಿಹುದು । ಕರದಲ್ಲಿ ಬರುತಿಹುದು ।

ಕೊರೆದು ವಂಶಜರ ತಿನುತಿಹುದು । ಕವಿಗಳಲಿ ।

ದೊರೆಗಳಿದ ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 227 :

ಹರಿವ ಹಕ್ಕಿ ನುಂಗಿ । ನೊರೆವಾಲ ಕುಡಿದಾತ ।

ಹರಿಹರನು ಅಕ್ಕು ಅಜನಕ್ಕು ಲೋಕಕ್ಕೆ ।

ಇರುವು ತಾನಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 228 :

ಸಾಯ್ವುದವಸರವೆ ಮನ । ಠಾಯಿಯಲಿ ನೋವುತ್ತೆ

ನಾಯಾಗಿ ನರಕ ಉಣಬೇಡ – ಓಂ ನಮಶ್ಯಿ

ವಾಯಯೇಂದನ್ನಿ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 229 :

ಶೇಷನಿಂ ಹಿರಿದಿಲ್ಲ | ಆಸೆಯಿಂ ಕೀಳಿಲ್ಲ

ರೋಷದಿಂದಧಮಗತಿಯಿಲ್ಲ – ಪರದೈವ

ಈಶನಿಂದಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 230 :

ಲಿಂಗದಾ ಗುಡಿ ಲೇಸು । ಗಂಗೆಯಾ ತಡಿ ಲೇಸು ।

ಲಿಂಗ ಸಂಗಿಗಳ ನುಡಿ ಲೇಸು ಭಕ್ತರಾ ।

ಸಂಗವೇ ಲೇಸು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 231 :

ಎಣ್ಣೆಯ ಋಣವು । ಅನ್ನ- ವಸ್ತ್ರದ ಋಣವು ।

ಹೊನ್ನು ಹೆಣ್ಣಿನಾ ಋಣವು ತೀರಿದ ಕ್ಷಣದಿ ।

ಮಣ್ಣು ಪಾಲೆಂದು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 232 :

ಎತ್ತ ಹೋದರು ಒಂದು ತುತ್ತು ಕಟ್ಟಿರಬೇಕು

ತುತ್ತೊಂದು ಗಳಿಗೆ ತಡೆದಿಹರೆ ಕೈ ಹಿಡಿದು

ಎತ್ತಬೇಕೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 233 :

ಕೇಡನೊಬ್ಬನಿಗೆ ಬಯಸೆ | ಕೇಡು ತಪ್ಪದು ತನಗೆ

ಕೂಡಿ ಕೆಂಡವನು ತೆಗೆದೊಡೆ – ತನ್ನ ಕೈ

ಕೂಡೆ ಬೇವಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 234 :

ಮಿಥುನಕ್ಕೆ ಗುರು ಬರಲು । ಮಥನಲೋಕದೊಳಕ್ಕು ।

ಪೃಥ್ವಿಯೊಳಗೆಲ್ಲ ರುಜವಕ್ಕು ನರಪಶು ।

ಹಿತವಾಗಲಕ್ಕೂ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 235 :

ಓಲಯಿಸುತಿರುವವನು । ಮೇಲೆನಿಸುತ್ತಿದ್ದರು ।

ಸೋಲದಾ ಬುದ್ಧಿಯಿರುವವಲಿ ಭಾಗ್ಯದಾ ।

ಕೀಲು ಕಾಣಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 236 :

ಒಳ್ಳಿದರ ಒಡನಾಡಿ। ಕಳ್ಳನೊಳ್ಳಿದನಕ್ಕು।

ಒಳ್ಳಿದನು ಕಳ್ನರೊಡನಾಡಿ ಅವ ಶುದ್ಧ।

ಕಳ್ಳ ತಾನಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 237 :

ಶ್ವಾನ ತೆಂಗಿನ ಕಾಯ । ತಾನು ಮೆಲಬಲ್ಲುದೇ

ಜ್ಞಾನವಿಲ್ಲದಗೆ ಉಪದೇಶ – ವಿತ್ತಡೆ

ಹಾನಿ ಕಂಡಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 238 :

ಕಾಡೆಲ ಕಸುಗಾಯಿ । ನಾಡೆಲ್ಲ ಹೆಗ್ಗಿಡವು ।

ಆಡಿದ ಮಾತು ನಿಜವಿಲ್ಲ ಮಲೆನಾಡ ।

ಕಾಡು ಸಾಕೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 239 :

ಹೊತ್ತಿಗೊದಗಿದೆ ಮಾತು ಸತ್ತವನು ಎದ್ದಂತೆ ।

ಹೊತ್ತಾಗಿ ನುಡಿದ ಮಾತು ಕೈಜಾರಿದಾ ।

ಮುತ್ತಿನಂತಿಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 240 :

ಏನು ಮನ್ನಿಸದಿರಲು । ಸೀನು ಮನ್ನಿಸಬೇಕು ।

ಸೀನು ಮನ್ನಿಸದೆ ಹೋಗಿಹರೆ ಹೋದಲ್ಲಿ ।

ಹಾನಿಯೇ ಬಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 241 :

ಹಣತೆ ಭತ್ತವು ಅಲ್ಲ । ಅಣಬೆ ಸತ್ತಿಗೆಯಲ್ಲ ।

ಕಣಕದಾ ಕಲ್ಲು ಮಣಿಯಲ್ಲ ಬಣಜಿಗನು ।

ಗುಣವಂತನಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 242 :

ಎಲುತೊಗಲು ನರಮಾಂಸ , ಬಲಿದ ಚರ್ಮದ ಹೊದಿಕೆ

ಹೊಲೆ ರಕ್ತ ಶುಕ್ಲದಿಂದಾದ ದೇಹಕೆ

ಕುಲವಾವುದಯ್ಯ ? ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 243 :

ಕಲ್ಲಿನಲಿ ಮಣ್ಣಿನಲಿ ಮುಳ್ಳಿನಾ ಮೊನೆಯಲ್ಲಿ

ಎಲ್ಲಿ ನೆನೆದಲ್ಲಿ ಶಿವನಿರ್ಪ ಅವ ನೀನಿದ್ದಲ್ಲಿಯೇ

ಇರುವ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 244 :

ತಗ್ಗಿನ ಕುಣಿಯೆಂದು। ಅಗ್ಗವಾಡಲು ಬೇಡ।

ಭಗ್ಗ ಮೊದಲಾದ ದೈವಗಳು ಅದರೊಳಗೆ।

ಮುಗ್ಗಿರುವರಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 245 :

ಅಳೆ ಹೊಲ್ಲ ಆಡಿನಾ । ಕೆಳೆ ಹೊಲ್ಲ ಕೋಡಗನು ।

ಕೋಪ ಓಪರೊಳು ಹೊಲ್ಲ, ಮೂರ್ಖನಾ ।

ಗೆಳೆತನವೆ ಹೊಲ್ಲ । ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 246 :

ಹೆಣ್ಣನು ಹೊನ್ನನು | ಹಣ್ಣಾದ ಮರವನು

ಕಣ್ಣಲಿ ಕಂಡು – ಮನದಲಿ ಬಯಸದ

ಅಣ್ಣಗಳಾರು ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 247 :

ದಿಟವೆ ಪುಣ್ಯದ ಪುಂಜ। ಸಟೆಯೆ ಪಾಪದ ಬೀಜ।

ಕುಟಿಲ ವಂಚನೆಗೆ ಪೋಗದಿರು, ನಿಜದಿ ಪಿಡಿ ।

ಘಟವನೆಚ್ಚರದಿ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 248 :

ನಾಲ್ಕು ವೇದವನೋದಿ । ಶೀಲದಲಿ ಶುಚಿಯಾಗಿ

ಶೂಲಿಯ ಪದವ ಮರೆದೊಡೆ – ಗಿಳಿಯೋದಿ

ಹೇಲ ತಿಂದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 249 :

ಮಾತನೇ ಉಣಕೊಟ್ಟು ಮಾತನೇ ಉಡಕೊಟ್ಟು

ಮಾತಿನ ಮುದ್ದ ತೊಡಕೊಟ್ಟು ಬೆಳಗೆ ಹೋ

ದಾತನೇ ಜಾಣ ಸರ್ವಜ್ಞ||

ಸರ್ವಜ್ಞ ವಚನ 250 :

ಜ್ಞಾದಿಂದಲಿ ಇಹವು । ಜ್ಞಾನದಿಂದಲಿ ಪರವು ।

ಜ್ಞಾನವಿಲ್ಲದಲೆ ಸಕಲವೂ ತನಗಿದ್ದು ।

ಹಾನಿ ಕಾಣಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ||